ESKİLERDEN NE KALDI
Kışın sıcak, yazın serin,
Miski amber kokardı o topraklı evler
Ne fakiri belliydi ne de zengini
Evin bacasından tüten soba dumanı
Isıtırdı odanın her bir tarafını
Hepsi aynı çatılar altında
Toplanırdı kerpiçli evlerde.
Huzur verirdi nahitli taş evler
Küçük odaları vardı tahtalı çatıları
Tertemiz kalpten sevenler
Eskilerden dostluk vardı.
Temiz yürekler kirlendi karalara boyandı.
Beton duvarlar gibi
Katı, vefasız buz kesildi insanlar
Demir parmaklıklarla örüldü dört tarafımız
Toprak, çamur değil,
Betonlarla dolduruldu her yanımız.
Bağları, bahçeleri yok ettiler
Toprakla çamurla değil betonlarla
Arşa yükselen binalar diktiler
İnsanlar da beton gibi ruhsuz oldular.
Akrabalık dostluk yok oldubitti
Kin, nefret dünyayı sardı da gitti.
Lambadaki ışık loştu aydınlığı bir hoştu
Mum ışığında kızlar ne umutla
Ne hevesle, göz nuruyla
İlmik ilmik işlerdi kanaviçeyi
Yastıklar işlenirdi iki kişilik
Beyaz etamine işlenen nakışlardan
Sevda kokardı, aşk kokardı
Vazgeçmek zor olsa da
Köyümün toprak kokan evlerinden.
Yollar tozlu, yollar dumanlı
Yoktu saraylar, evler hamamlı
Gelinler, uzun saçlı sırmalı
Yuvalar kurulurdu tek odalı.
Tandırda yemekler pişerdi
Kokusu ta uzaktan gelirdi
Yemekten sonra o kırmızı ateşin közünde
Mavi çinko çaydanlıkta çaylar pişerdi
Nenemin çayında, hep karanfil kokardı
Çayın tadı dilimden, damağıma konardı
O topraklı tandırda pişen yemeğin,
Çayın, ekmeğin bir başka olurdu tadı.
Eskiden edep, sevgi, saygı vardı
Komşunun namusu komşudan sorulurdu
Eskiden komşunun derdiyle, acısıyla kederlenirdik
Komşunun kızı da, oğlanı da bizimdi.
Şimdi ise komşusunu bilmeyen
Komşum aç yatsın, Ben tok yatayım, diyenler olduk.
Eskiden büyüklere bir saygı bir hürmet vardı
Büyüklerin sözü birer nasihatti
Odanın başköşesinde yerleri vardı.
Şimdilerde büyüklere, moruk, cahil,
Siz eskilerde kaldınız sözleri
Gençler aldı eline devr-i sanatı.
Ne ateşin sıcaklığı kaldı ne sıcak insanlar.
Bekleyişler, umutsuz yarınlar için sevdalar,
Dört duvar arasında soldu yok oldu insanlar.
(09.07.2020) Kamile Özdemir
