Bir meşe ağacı gördüm uzakta,
İnatla kökleri taşa sarılmış.
Kutlu bir emanet sanki kucakta,
Umudun koynunda düşe sarılmış.
Dalında gördüğüm o mavi mendil,
Savurdu maziye sükût etti dil.
Karanlık çöllere yaktı bir kandil,
Sanırsın takvimler başa sarılmış.
Ne duygular vardı mavi tonunda,
Hasret tablosunun hüzün fonunda.
Gökkuşağı bile üşür sonunda,
Yağmurlar damlalar kışa sarılmış.
Dört yanı hüzünle oyalı mendil,
En saf sevdalara dayalı mendil,
Yüreği al kanla boyalı mendil,
Vurulup kanayan döşe sarılmış.
Hakikat hayâli esir almışken,
Aldığım her nefes asır olmuşken,
Ömürden geriye küsur kalmışken,
Hicrânın kefeni başa sarılmış.
Şimdi o ağaca varmak mümkün mü,
Varınca mendili görmek mümkün mü,
Hazanda gülleri dermek mümkün mü,
Koskoca bir ömür boşa sarılmış.
(
Mavi Mendil başlıklı yazı
Tevhidî tarafından
13.07.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
