GÜNAHKAR VE ERMÝÞ

                                           Bir gün bir günahkar, bir ermiþe geldi ve dedi: “ Ey ermiþ, günahlarýmýn aðýrlýðýndan nasýl kurtulabilirim? Öyle kötülükler yaþadým, öyle kirli ki içim, kendime bir yabancý gibiyim.” Ermiþ, “Anlat” dedi ona, “ne kötülükler yaptýn?” “Bir hýrsýzým öncelikle” dedi günahkar. “Geceleri evlere girdim ve insanlarýn mallarýndan çaldým. Emeklerini çaldým onlarýn, heveslerini. Hayatlarýndan çaldým yaþanmýþ ve yaþanacak.” “Bu kötü” dedi ermiþ. “Sen sadece onlarýn biriktirdikleri mallarý deðil, o mallarla, onlarýn biriken günahlarýný da çaldýn. Ve zararda olan sensin. Onlar mallarýný kaybetti ama asýl kaybolan sensin. Onlara iyilik ettin, kendine kötülük. Ama bil ki, herkes biraz hýrsýzdýr. Ben de. Kimi baþkasýndan çalar, kimi kendinden. Ben kendi hayatýmdan çaldým. Kendimden çaldýðým zamanlarý, ibadete harcadým. Nefsim, belki de davacýdýr benden. “Sadece bu da deðil” dedi bunun üzerine adam. “Daha çok günahým var. Bir kere, hiç sevmedim insanlarý. Alay ettim onlarla, yüzlerine karþý ve arkadan. Dedikodu ettim en çok, kavga ettim, didiþtim. Hiç sevmedim insanlarý hep nefret ettim.” “Üzülme” dedi ermiþ adama. “Ýnsanlar da senden nefret etti. Onlar da didiþti seninle, onlar da kavga etti. Doðrusu ya, ben de sevemedim belki insanlarý. Yaþadým hep kendime. Ýnsanlara vereceðimden kýsýp, kendime verdim.”

                                                “Ayrýca” dedi adam, “büyük bir günahým daha var ki nasýl diyeceðimi bilemiyorum. Ben katilim yüce ermiþ! Bir insan öldürdüm. Hayatýný yarýda kestim bir býçak gibi, yaþayacaklarýný yok ettim, geleceðini söndürdüm.” “Evet” dedi ermiþ, “bu gerçekten büyük bir günah. Ne hissettiðini biliyorum çünkü ben de yaþadým bunu. Ben de nefsimi öldürdüm. Senelerimi tükettim hiçlik yolunda. Farkýmýz yok aslýda, görüyorsun. Ben de senin gibiyim.”Düþündü bunu adam, düþündü ve dedi ki: “Madem farkýmýz yok, yüce ermiþ, madem benim gibisin, ben de senin gibi olmalýyým. Oysa bir kedinin oynamasý gibi yumakla, boðuþmaktayým günah yumaðý hayatýmla. Bir kördüðüm içinde, büyülenmiþ gibi, tüm varlýðýmý dolayýp iplere, çözmeye uðraþmadayým bilinçsizce. Madem ayný günahlarý yaþamadayýz yüce ermiþ, madem senin gibi olmalýyým, elimi ayaðýmý çekip bu yumaktan, ben de zararsýz günahlar yaþamalýyým.”

                                                Ve böylece ermiþ, günahkarý günahlarýnýn aðýrlýðýndan kurtardý. Onun da kendisi gibi olduðunu göstererek, onu da kendi gibi yaptý.