‘’Boynu kırılan bir oyuncaksam hırçın

Bir çocuğun elinde ki celladım

Gözlerimi de oymuştu fırlatıp atarken

Yine de özlüyorum onu, niyetçi…

Yoruldum yoruldum yoruldum

Gereklilik kipinde yaşamaktan.’’ (A. Telli)

Bir düş yangını oldu mezarım

Uyuya kaldığım da bir şiir değildi üstelik.

Feryat figan yasakları savsakladığım

Aşkın da cepkeni idi ön sözüm

Uyruğu olmayan acıların da nöbete durduğu

Yatılı misafirdi hüznüm.

Ne masalların miadı doldu ne sırların

Kan çanağı bir töhmet altında

Geçen yılların da ısrarla yok saydığı duvarlarım

Oysaki mevsimde saklıydı ölü nefsim

Nefesimle kura çekilişinde yâd ettiğim yazgım

Yalanların büründüğü maskeler

Kuyruk acısı mıydı yoksa iblisin?

Hani olur da bir düşe takılı kalırım

Düşmeden lanete aşkın hicvinde

Yanar da yanarım hani o düş meclisinde.

Bayrak açtığım yarınlarım:

Gönül gözünde saklı tebessüm

Sırtını sıvazladığım anılarım

Gökle göz göze geldiğim her ay vakti

Saklanırken usulca bulutların nehir gibi

S/üzüldüğü o yıldızlar gezegeninde.

Bir teyakkuzsa sarmalında

Bir nakaratsa tarihin tekerrür ettiği.

Sönsün sönmesin titrek mum ışığı

Yanmaya daha çok var ta ki tükenene kadar zaman

Yankısı duyulmasa da yüreğin

Hattatlar eşlik eder ömrün resmine

Bazen boş bir sayfa

Bazen eriyen için için hüznü kondururlar

En tepeye

Elbet örtüşen inancın huzura ç/ağrısı

Yol yakın ya da uzak

Çektim fermuarını da yürek sesimin

Akışına bıraktığım hayat

Efkârla yâd ettiğim o son tuzak.

Mağdur ve mağrur…

Mazlum olmaksa kalıtımsal, azizim

Top tüfek kuşandığım bir hayat gezegeni

Yılmakla yıkılmak arasında gidip geldiğim

Sevdalı bir esinti içimi dağlayan

Her mevsimde kanat açan yüreğim ve asam.