Neyine sahiplensem yarı yolda koyuyor
Dünyasız bir yoklukta tadabilsem tokluğu
Yesem nefsim doymuyor tasası göz oyuyor
Dünyasız bir yoklukta tadabilsem tokluğu
Rabbani deyişinde olsaydım büken boyun
Mevlana dönüşünde unutsam dünya sorun
Tapduk Emre döşünde yaksa Yunussa odun
Dünyasız bir yoklukta tadabilsem tokluğu
At sırtında sipahi koştursaydım bozkırlar
Nefese olsa tebliğ ay ışığında kırlar
Okusam her ayette gözümü sarsa balkır
Dünyasız bir yoklukta tadabilsem tokluğu
Tarih tecrübesinde içmeden sarhoş oldum
Gözümde hayalleri gül bahçesinde soldum
Sanki yaşarken öldüm ilahi aşkla doldum
Dünyasız bir yoklukta tadabilsem tokluğu
Binlerce beste çaldı etkisi bir an kaldı
Gönülleri uyuttu haşhaşı büyü saldı
Ömrü yedi bitirdi naçar kırılan daldı
Dünyasız bir yoklukta tadabilsem tokluğu
Anladım ki sonsuz aşk kalbi saran ilahi
Dünyanın tek gerçeği değişmeyen aşk sahi
Olmaya ne gerek var anlamak için dahi
Dünyasız bir yoklukta tadabilsem tokluğu
Saffet Kuramaz