...

Lamba taciz edilmiþ kadýn gibi tir tir titriyor

Çatýdan açýlmýþ deliklerden yaðmur damlalarý antika halýnýn üstüne damlýyor

Yatak daðýnýk belli ki uzun süre üzerinde yatan olmamýþ.

Fincanda kahve artýðý kurumuþ demek ki burada yaþayan kahve içmeyi severmiþ. Sanki misafirler var gibi, büyük kaynama kabý, ben buradayým der gibi patlamýþ yanardað gözüne benzer görüntüsü ile sýr paylaþýma tanýklýk ediyor.

Birkaç fare ortalýkta sanki kendi eviymiþ gibi fink atýyor. Bozulmamýþ kýþ sobasýnýn üzerinde çürümüþ birkaç tane kestane… Karanlýðý sembolize eder gibi bakana þüpheleri artýran merak uyandýrýyor. Korkutucu olan ise, kocaman bir siyah yýlan çöl kumunun üzerinde gider gibi kývrým kývrým geziniyor.

Lüks eþyalarý hala duruyor, çalýnmamýþ… Duvarda Kur ’aný Kerim olduðu tahmin edilen, üstü çok eskilerden iþlenmiþ oyalar ve gümüþ simlerle donatýlmýþ… Belli ki, yapanýn çok emeði var…

Yalnýzca bir odada hayatýn yaþandýðý… Yalnýzca bir yatak, yalnýzca bir koltuk ve elbise saklama dolabý… Çamaþýr sepeti… Hepsi daðýnýk ve düzgün görüntü vermeyen, sanki bir çocuðun oynarken pervasýzca oyun oynadýðý ve her yeri daðýttýðý izlenimi veriyor.

Hani bomba mý atýldý ki… Hani deprem mi oldu ki… Sýrlarý çok görüntü!

Ancak bu görüntü ile hayal kurulur ve roman þöyle baþlardý.

Zengin bir adamýn, eþinden sakladýðý metresi ile yaþadýðý bir evdi burasý. Kadýn, artýk fakir miydi, yetim miydi, kimsesiz miydi, adamýn evli olduðunu bile bile beraber yaþamaya razý olmuþtu. Fýrtýnadan korunmak için limana sýðýnan gemi gibiydi belki de düþünceleri. Adam evli olup yaþadýðý evden fýrsat buldukça bu eve gelirdi belki de. Çocuklarý olmuþ, onlarla vakit geçiren bir metresti iþte.

Hani metres deyince, bu kadýn hakkýnda yanlýþ düþünmemek gerek de… Hangi kadýn ikinci eþ olmaya razý olurdu ki?  Hangi kadýn eþini kýskanmaz, onun tek eþi olmasý için baþkasýnýn yuvasýný yýkmazdý ki… Bu kadýn her þey razý olan bu fýtratý ve dayanma gücünü nereden almýþtý ki? Eþiyle nasýl tanýþmýþ, nasýl âþýk olmuþ, hangi vaatlere kanýp bu evde yaþamýný devam ettirmeye yanaþmýþtý…

Yoksa savaþ esiri falan mýydý? Hapiste çürüyeceðine! Evin etrafýnda evler, hep yeni yapýlmýþ evlerdi. Çok ileride orman vardý. Belli ki burasý bir ormandý ve kimsenin bilmediði keþfedilmemiþ bir yerdi. Korunmasý ve güven vermesi zor bir yer olduðu kesindi. Belki de buranýn sahibi bir askerdi ve evin etrafýnda nöbet tutan erler vardý.

Acaba adamýn eþi bu yasak iliþkiyi öðrenmiþ, nüfuslu bir ailenin kýzý olduðu için topla tüfekle buraya saldýrma izni vermiþ, burayý yerle bir ederek bu harabeye mi dönüþtürmüþtü. Kadýnlarýn intikamý acý olur ya… Evin etrafýnda ne çürümüþ cesetler ne de mezarlar vardý. Hiçbir mermi izi evin eþyalarýnýn üzerinde görünerek karanlýðý aydýnlatmaya yardým etmiyordu.

Bu bir senaryo elbette… Gerçek nasýldý acaba?

Bu kadar hýrsýzýn olduðu dünyada nasýl bu ev talan edilmemiþti? Buranýn korunmasýnýn sýrrý neydi? Neden evsizler buraya gelip yaþamýyor, ayyaþlar burayý mesken tutup parti düzenlemiyorlardý? Neden buranýn belediyesi, bu çarpýk görüntüyü görüp de yýkmýyordu? Þehrin ortasýnda ev kara bir leke gibi duruyordu.  Çevreciler neden pankartlarýný ellerine alýp burasý hakkýnda yürüyüþ yapmýyorlardý?

Yoksa özel bir mülk müydü? Kimdi o zaman buranýn sahibi? Tapuya gidilir ve öðrenilirdi sonuçta. Nitekim burayý merak eden kimileri bunu denemiþ ama bir cevap alamamýþlardý. Tapuda kime ait olduðu görünmüyordu. Burasý tapuya iþlenmemiþti. Bunun neden yapýldýðýný sorduklarýnda cevap ta manidardý… Bizde bilmiyoruz. Sahibi var mý yok mu çok araþtýrdýk ancak... Devlet arazisi de deðildi burasý. Tam bir belirsizlik ve muamma vardý. Herkes bu evin sýrrýný çözmeye çalýþýyordu. Bu uðurda cevap bulamadan ölen ve merakýný gideremeyenlerle dolu bir sýr vardý.

Belediye sahibi belirsiz olduðu için müdahale edemiyordu. Onun etrafýnda ki evler bu ev yüzden para etmiyor veya satýlamýyordu. Bu evden etrafa çöpten daha aðýr bir koku yayýlýyordu, týpký Ýzmir’in bazý semtlerinde ki kokular gibi… Dayanýlmazdý.

Hani dezenfektan etseler, eþyalarý yýkasalar… Bu da mümkün deðildi. Baþkasýnýn evine girilse suç, eþyalarýna dokunulsa hýrsýzlýk olunca…

Artýk herkes bu eve büyülü ev diyordu. Kimsenin göremediði kiþiler yaþýyordu diyorlardý artýk. Sýr olunca büyülü olmalýydý… Cadýlar, cinler, þeytanlar…  Belki de fareler ve yýlan þekil deðiþtirmiþti. Ýnsan gözüne böyle görünüyordu. Olamaz mýydý ki? Ya yýlan zehirlerse, ya fareler veba yayarsa… Diyerek bu eve giremiyorlardý. Domuzlarýn ormanda yaþanýlan evlere zarar vermesine raðmen vurulmasýnýn yasak olmasý gibi, silahý alýp da vuramýyorlardý. Sokakta dolaþan ve çocuklarýný ýsýran ve onlara zarar veren sahipsiz sokak köpeklerine bir þey yapýlamadýðý gibi, onlara hiçbir zarar vermeden ne tür önlem alýnacaðýnýn bilinmemesi gibi…

Bu yüzden evden içeri girilemiyor, var olan korkuyu da kimse yenemiyordu. Kokuda yayýlmaya devam ediyordu. Kimse evi satamýyor, satýp da baþka yerlerden ev alamýyordu.

Duvarda Kur’an varken burada þeytani varlýklar nasýl yaþardý ki… Hani o kitabýn açýlmadýðý ve öðütlerinin yaþanmadýðý bir çevrede ya da evde o kitabýn ne hükmü olabilirdi ki? Þeytana ne zararý olabilirdi ki? Dursun duvarda, tozu artsýn, çevresinde ise günah iþlensin…

…/

Bu yazýmda, o harabe ev, Ýslam’ý yaþamayan kiþilerdir. Müslümaným deyip de, onun hiçbir parçasýný hayatýna yansýtmayan, etrafýna sanki sýr varmýþ ya da büyü sarmýþ ya da dünyalýk hazine arar gibi kazma kürek evini kazan… Kazdýkça günahýnýn kokusunu etrafýnda hissettiren… Var olan kimliði ile her yerdegezen, kimsenin niye geziyorsun gezme diyemediði, ona müdahale edemediði! Fare küfrü, yýlan bin bir yüzle etrafýna yaydýðý zarar… Dövseler suçlu olurlar, vursalar hapse düþerler!

Evine sürekli günah suyu damlar… Cahildir-fakirdir! Hani herkes onu okumuþ yahut zengin bilse de!

Herkes Ýmanlý olsa da, tertemiz olsa da, böyle bir kiþi tam ortalarýnda yaþasa… Ona örnek olmadýktan sonra, onu doðru yola iletemedikten sonra, ne imanlarýnýn ne de amellerinin onlara faydasý da olmuyor.

Saffet kuramaz