Kafasýný týklatsan, tamtakýr kuru bakýr,

Hiç bilenle bilmeyen, bir olur mu arkadaþ.

Kupkuru gürültüye, papucunu býrakýr,

Hiç bilenle bilmeyen, bir olur mu arkadaþ.

Kibirden beslenirler, karýnlarý þiþkindir,

Her bir þeyi bilirler, inanýlmaz piþkindir,

Bir sayfa kitap açmaz, rahatýna düþkündür,

Hiç bilenle bilmeyen, bir olur mu arkadaþ.

Bütün iletiþimi, menfaati üstüne,

Yalancýktan bir gülüþ, takýverir büstüne,

Çekinmeden yaparlar, su eklerler sütüne,

Hiç bilenle bilmeyen, bir olur mu arkadaþ.

Her kaostan beslenir, bilgece avunurlar,

Bilgisizce üzülür, anlamsýz sevinirler,

Söylediði yanlýþý, þiddetle savunurlar,

Hiç bilenle bilmeyen, bir olur mu arkadaþ.

Þu dünyanýn sorgusuz, sultanýdýr þahýdýr,

Sanmaktalar kendini, evrenin ilahýdýr,

Abesle iþtigali, en güçlü silahýdýr,

Hiç bilenle bilmeyen, bir olur mu arkadaþ.

Hiç kimse yetiþemez, egosu tavan deler,

Hani güneþ tutulsa, onu bile gölgeler,

Rakipsizdir sahada, anlatsam neler neler,

Hiç bilenle bilmeyen, bir olur mu arkadaþ.

Nasýlda kýrýlýrlar, hani cahilsin desen,

Bir ironi içinde,  rüzgardýr boþa esen,

Az düþünür çok söyler, hiç susmazlar istesen,

Hiç bilenle bilmeyen, bir olur mu arkadaþ.

Ýki günü bir olan, ziyanda der peygamber,

Kafaný þiþirip de, düþünme der boþ ver der,

Ey Adem deðiþmeyen, daha bize ne eder,

Hiç bilenle bilmeyen, bir olur mu arkadaþ.

Adem Efiloðlu