MEHMET EFENDİ
Sevgisiz bir dünyada üşür Mehmet Efendi.
Dumanlı gözlerinde sabah çiseye durmuş
Geçit vermez yolları aşar Mehmet Efendi
Aşınmış dizlerine kırk yerden yama vurmuş
Kendi derdine merhem yaşar Mehmet Efendi
Arada ruhu alev tüter inceden ince
Omzunda ağırlığı yürek atar derince
Sayılı nefesiyle ömründen pay derince
Gönülde ara sıra taşar Mehmet Efendi
Bazen gölge peşinde bezginliği hâlinde
Geçip kuytu köşeye çay bardağı elinde
Of çektikçe derinden kavrulduğu külünde
Gamıyla içre sarhoş coşar Mehmet Efendi
Yaşadığı cephede teslim olduğu hayat
Yürekte birikmişle geçinır kıt kanaat
Hep yitire yitire birazda kırgın, haşat
Sustuklarıyla bile koşar Mehmet Efendi
Her gece rüyasına gizlenir tarla kuşu
Ardı sıra kovalar ova, bayır, yokuşu
Dilinde aşk türküsü, göğsünde yâr kokuşu
Sevda denen kazanda pişer Mehmet Efendi
Gün yanığı yüzünde yorgunluğu gizleyip
Gece, güne dönünce umudu filizleyip
Bir tek Allah’a ayan hasretiyle sızlayıp
Ele gizli yarayı deşer Mehmet Efendi.
Avuçlarına dua döşer Mehmet Efendi.
Nezahat YILDIZ KAYA
(
Mehmet Efendi başlıklı yazı
Nezahat KAYA tarafından
13.12.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
