Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir kayıkta denizin ortasında
Kalmış gibi çaresiz cenderede
İnişler çıkışlar her dalgasında
Sonsuza bakıyorum pencerede
Yanan şehir ışığı aydınlığım
Aradığım kendime saygınlığım
Nasıl oldu diyorum baygınlığım
Onca günahla olmuş da rencide
Kırdığım döküntüler silinmiyor
Düşündükçe gelecek bilinmiyor
Boynumu büktüm hayır dilenmiyor
Yolun sonu Aralık, yar belkide
Bir hızlı tren geçiyor yağarken kar
Bir kuş üşüyor benim gibi naçar
Kefen sarar doğayı aklar ayar
Aşksız kalbimi yakar nar, beyhude
Bulut dağılıp açar mı ki güneş
Yoksa kurtlar parçalar, cinayet eş
Nerede beni seven, belki kardeş
Keşke bahar gelseydi düşüp cemre
Saffet Kuramaz