Paylaþýlsa yalnýzlýk olmaz...

Büyük þairimiz Özdemir ASAF'ýn kalemine yüreðine saðlýk..... Yalnýzlýk, yalnýzlýk, yalnýzlýk

Nasýl bir þey bu yalnýzlýk. Büyük kalabalýklar içinde bir baþýna kalmak. Çevrende herkes kahkahalar atarken, çevreni boþ gözlerle izlemek. Gerçekten nasýl bir þey? Var mý bir açýklamasý bunun?

Dedim ya çevrende insanlar kahkahalar atarken, aslýnda ortamýn tam da içindeyken, dýþarýdan bir izleyici gibi hissetmek. ya da bir film izliyorsunuz millet gülmekten yerlere yatýyor, siz sadece onlara ne oluyor ya diye bakýyorsunuz. Yalnýzlýk iþte tam da budur.

Büyük kalabalýklar da tek baþýna kalmak. Bir histir yalnýzlýk.

Neden ben yalnýzým ya da sürekli yalnýz hissediyorum diye çok düþündüm. Zaten sürekli sorgulayan bir beyin yapýsýna sahibim. Bu bir lütuf mu bir ceza mý onu da hiç bilemedim ya neyse. Neden herkes bir arada mutluyken, yaþamdan zevk alýrken þen kahkahalar atarken ben hep izleyiciyim? Sanki ruhumu içimden çekmiþler boþ gözlerle çevreyi izleyen bomboþ bir beden kalmýþ.( Sen depresyondasýn arkadaþ dediðinizi duyuyorum. merak etmeyin ben zaten hiç bir zaman normalim demedim :))))  ) 

Bütün bunlarý düþünürken tabii ki yine kendimle baðlantýlar kurarak bazý sonuçlara da varmadým deðil. Bu benim karakterim biliyorum, benden baþka kimseyi de baðlamaz onun da farkýndayým ama yine de sizlerle paylaþmak istedim. Hayatýmda ben demediðim kadar ben diyorum burada farkýndayým. Hayatýmda asla benmerkezci olmadým. Fakat takdir edersiniz ki insan en iyi kendini tanýr, o nedenle örneklerde kendimi kullanýyor ve ben demek zorunda kalýyorum kusura bakmayýn. Dönelim yine darmadaðýn yaptýðým konumuza. 

Diyordum ya ben neden sürekli yalnýzým ya da öyle hissediyorum. Benim öyle fiziksel korkularým yoktur. Ne alaka þimdi diyeceksiniz þimdi müsaade ederseniz anlatayým. Aslýnda ben korkularým nedeniyle yalnýz kaldýðýmý ya da kendimi yalnýzlaþtýrdýðýmý düþünüyorum. Dedim ya fiziksel korkularým yoktur diye ne yýlandan korkarým  ne de yamaç paraþütü yapmaktan. Yani sonu en fazla ne olabilir ki ölürsem ölürüm. Sakatlýk farklý tabi ondan korkarým. Çünkü baþkalarýna muhtaç olarak yaþamak beni dehþete düþürür. Rahmetli Babacýðým hep 3 gün yatak 4. gün toprak dilerdi. Allah'ým tam da gönlüne göre verdi. Benim de Allah'ýmdan isteðim bu. Kimsenin eline kalmamak. Dedim ya fiziksel korkularým yok ama duygusal korkularým felaket durumda. Ve hep insanlarla ilgili. Ýnsanlarýn beni sevmemesinden müthiþ korkarým. Hýrslý biri asla deðilim, hayatým boyunca emin olun hiç bir hýrsým olmadý ama oyunda yenilmeyi hiç sevmem. Yanlýþ anlamayýn yeniliyorum diye sinirlenmem ama oyundan sýkýlýrým zevk almam oyunu býrakmak isterim. Ýnsanlarýn beni yanlýþ anlamasýndan, benim kötü biri olduðumu düþünmelerinden, duygularýmý anlamamalarýndan korkarým. Mesela biri bir hesap öderse bir sonra ki hesabý ben ödemeliyim yoksa beni parazit olarak düþünürler bu benim için çok büyük bir kabustur buna katlanamam. E insan bu kadar þeyi ayný anda kafasýnda kurgulayýnca  kendini ortamýn içinde hissetmesi mümkün mü?

Yani anlayacaðýnýz kendimi tahlil ettiðimde yalnýzlýðýmýn kaynaðýnýn benim onaylanmamaktan korkmam bu nedenle kendimi çekmem, aman kötü bir þey yapmayayým insanlar beni sevsin korkusuyla herkesin yanýnda tedirgin hissetmem kendimi rahat býrakmamam olduðunu düþünüyorum. Bunlar yalnýz kalmakta benim kusurlarým biliyorum. Ama iþin bir de toplum tarafý var biliyorsunuz. Artýk insanlar gerçekten çok saldýrgan hýrslý bencil. Asla ben mükemmelim demiyorum ama hassas bir insaným onu biliyorum. Bir lafý söylerken kýrk kere düþünür öyle söylerim karþýmdakini kýrmamak için . Sürekli empati yaparým. Ben bu kadar ince düþünürken de karþýmdaki insanlardan da biraz çevrelerine hassas olmalarýný beklemek suç deðildir sanýrým. Çevremde böyle insanlar olmadýðýnda da yalnýzlýk karþýma zorunluluk deðil tercih olarak çýkýyor. Aslýnda insanlar yanlarýnda kendileri olmaktan taviz vermek zorunda kalmadýklarý insanlar yanýnda mutlu oluyorlar ve yalnýz hissetmiyorlar.  Biliyorsunuz ki bu tamamen benim düþüncelerim. Sizler ne düþünürsünüz bilmiyorum

Fatma CANÝK