Ülkemizde gazetecilik ya muhalif gazetecilik  ya da iktidar yanlýsý gazetecilik vardýr. Tabii bunu bir kavramda iþaret etmek gerekirse  yandaþ gazetecilik denilebilir. Bu gibi kiþilere gazeteci demek doðru olmaz, bunlar yarý gazetecidir. Bu gazetecilere centaur gazetecidir. Bir gazetecide olmasý gereken en önemli özelliði tarihçi gibi tarafsýz olmasýdýr. Tabii tarihçilerdede bu sýkýntý yaþanýr þu gibi örneklerde: 1915 Olaylarý techir mi soykýrým mý ya da Dersim Olayý katliam mý yoksa isyan mý  bu olaylarý tarihçiler kimlik benliklerini göre  ya da siyasi düþüncelerine göre kayda geçiriler. Kürt, Türk, Ermeni, Fransýz hepsi farklý bir þekilde kabul edeceklerdir. Biz bunlarý istisna olarak kabul etmeliyiz  bu istisnalar bütün ülkelerdeki bütün halklarda vardýr. Bunun çözümünü Cumhurbaþkanýmýz Erdoðan'ýn dediði gibi dünyadaki farklý kesimlerdeki tarihçiler, bilim adamlarý ve benzerlerinin belgelere, kanýtlara binaen karar verip kayda geçirilmesi gerekiyor Biz asýl konuya dönecek olursak Türkiye'de tarafsýz diyebileceðimiz  gazeteci çok azdýr. Gazeteci dediðini muhalif olmalýdýr. Doðrudur, her iki cihete de muhalif olmalýdýr. Tarafsýz olmalýdýr. Araþtýrmacý olmalýdýr. O olayýn detayýna kadar inmesi gerekir. Ýsmail Saymaz ve Soner Yalçýn  araþtýrmacýlýklarýyla göze çarpar. Detaycýdýrlar. Bu gazetecilere centaur gazeteci demek doðru olmaz bu gazetecilerde bir nevi olsada yandaþçýlýk göze çarpar.