Siyah beyaz olmuş
Aynaya bakmıyor Ankara dediler

Pusulamda ki salıncağımın ipi
İçimde ağlaşan çocukların ödü koptu

Hangi yönde bu küstüğüm şehir dedim
Kuzeyde dediler 

Sabah kara ışıklı bir umutla
Yolumu aydınlattım 

Beyaz ışıklı gölgesi peşimden geldi
Aheste aheste

Peçeli haritalara selam verdim almadılar

Yol dilenen özleminin mendiline 
Düşlerde sararmış resimlerini attılar
İncitmeden topladı mor menekşelerim
Aheste aheste

Vicdanlı kaldırım taşlarını söküp
Asfaltın kenarında boyun büken
Papatyalara ev yaptım

Kıskandı
Mazgalın dibinde oturan dul kedi
Miyav dedi
Aheste aheste

Acelem var gitmem lazım iki gözüm

Gül tohumunu yedi erkek kumru
Düştüm peşine
Pembe ağaç dalında kesildi yollarım
İndim aheste aheste

Tahtasının biri eksik bankta oturdum
Yorgunluğumun ayaklarını yıkadı aklım

Karınca yuva yapmamış daha
İttir beni sırtımdan ne olur güney

Akşam, basma kumaşa belemiş güneşi
Kara ışıklı umut kara gecenin memesini emmiş

Neredesin kutup yıldızı 

Şiirin ipi dolandı ayağıma gidemiyorum

Tut göç edecek renklerimin elinden
Çabuk çabuk vakit dar

Beti benzi solmuş Ankara'da yaşayan
Sevdiğim var
( Neredesin Kutup Yıldızı başlıklı yazı Kazım Gök tarafından 5.02.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.