Online Üye
Online Ziyaretçi
Rüzgârın nefesinde toplandı bulutlar,
Gri
bir kubbedir artık asuman.
Ağlamanın
eşiğinde sükûtlar.
Dışarda
zemheri içimde bahar.
İşte
yağıyor özlenen kar.
Şehir
sessizce bir düşe dalar,
Sokak
lambaları bekler tenhada.
İnsan
yalnızlığını bir daha anlar.
Bedenim
mahpustur ruhumsa firar.
İşte
yağıyor beklenen kar.
Şimdi
yalnız beyazın hükmü var!
Düğün
mü, ölüm mü, nasıl anlasam?
Seviniyor
insanlar, en çokta çocuklar.
Suskun
bir bekleyişte, bahçe ve mezar.
İşte
yağıyor gözlenen kar.
Bir
deruni segâhtır yağarken karlar.
Anlatır
faniliği kıtırtısı yürürken.
Bir
dem Sarıkamış olur duygular,
İçimize
görünmez bir acı sızar.
İşte
yağıyor biteviye kar.
Kenan DEMİREL