Mücellâ ölür müsün benimle ayaküstü ? Gittiğin günden beri şiirler bana küstü
Bir ölüm daha sustum Mücellâ aşka tezat Gamze bahçelerimde hicrânı yasakladım Ürkek tavırlarınla avuçlarını uzat Velhâsıl vuslatımı ellerinde sakladım Mücellâ bilmez misin meşrebim bî-tab halde ? Pıhtılaştı hislerim zehirden arzuhalde
Diziliyken kristâl bozması sitâreler Andırıyor Mücellâ gözlerindeki çağı Kayboldukça göğümde bekleyiş ve çâreler Sarartıyor endişem simândaki burçağı Bilhassa yazdırmadım yağmura birkaç dize Şahsım dâhi vakurdan yalnızlıkla diz dize
Sus Mücellâ intihar eylemesin satırlar Sus ki âni ölümüm bu sevdâdan olmasın Derler ki mezarlıklar kahrı anımsatırlar Varlığım toprak altı mahzene hapsolmasın Nasıl bir his nasıl bir işgaldir bu dünümden ? Mücellâ sus zaten ben pişmanım bugünümden
Ezanlar ardalanır ölüm ondan da içte Dur Mücellâ kahırdan hallice bakışların Velev ki öleceksem ilk tattığım sevinçte Makberim olsun yüzün, cehennemim kışların Bu neyin nesi bilmem neyin sesi bu boşluk ? Mücellâ gittiğinde beni sardı sarhoşluk
An meselesi sevmek anla bunu sesimden Kurak düşen ümidim son lahzada vuruldu Ellere istinâden geçmedin adresimden Ancak sevdâ pazarı gözlerime kuruldu Gel bir kere şehrime aşk yeli dalgalansın Mücellâ herkes gider sen ki bana kalansın
( Mücella 2 başlıklı yazı GÜŞTA tarafından 25.04.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
