ÝHSAN AMCA

Ne hayatlar gördüm dinledim,  yaþarken

Ýhsan amcayý tanýmýþtým yan komþum

Yemeðe davet ederdi ara da bir

Yoktu evlatlarý, sevmiþti bizi

Çocuklarým sanki torunlarý

Üç yüz yetmiþ beþ yýl sonra biz sizinle yine

Ayný yemek sofrasýnda olacaðýz derdi

Reenkarnasyona inanýrdý sanýrým

Bu da bana Ashabý-keyfi hatýrlattý

O kadar yýl sonra gelirsen, ya da uyanýrsan tekrar

Ne kimseyi tanýrsýn, nede kimse seni

Paran bile geçmez

Gider tekrar uyursun,

Dört nesilden sonra tanýmaz kimse kimseyi

Yedi nesilde kalýtsal  bile kalmaz artýk

Ellili yaþlardý önce Ýhsan amca vefat etti

Sonra altmýþ yýl yatalak olan ablasý

Evladýmdan sonra gideyim diye dua eden seksenlik annesi

Sonra da kayýnvalidesi, hepsi ayný evde yaþardý

Ýhsan amca eþini de Kýzýlay'a emanet etti

Son ziyaretimde çok mutlu oldu Aliye teyze

Ýyi bakýlýyorum dedi kendi evimde, yad ettik eski günleri

Beypazarýlýydýlar, etli yaprak dolmasý sarardý sýk sýk

Torunlarým dediði çocuklarýma,

Hac sevabý kazan Ýnþallah,beni ziyaretinle demiþti en son

Hiç unutmam, Kýbrýs çýkartmasýydý, kardeþim askerdi

Üzüntü,korku merak zirvede

Aliye teyzemin annesi çaðýrdý ve dedi ki bize

Sakýn korkmayýn bu gece hep erenler kalktý ayaða

Gittiler yardýma, baþaracaklar bu iþi Türk Askerlerim

Hayýrla  yad ederim onlarý daima

Kim bilir belki yine buluþuruz, üç yüz yetmiþ beþ yýl sonra

Lakin ne onlar bizi tanýr ne de biz onlarý, insan unutandýr zira

Anlattýklarým deðil masal, okur belki merak eden

Kýssadan hisse almak isteyen

eminnur güler acar