Online Üye
Online Ziyaretçi
Sen Kendi Haline Ağlamazsın Ağlama
Ey insanlık şimdiye kadar kimi dinledin
Hangi insan ağlarken onunla sen gözyaşı döktün
Gündüzler gecelerden karanlık iken
Gönlünü mum diyerek kaç defa yaktın
Yere düşeni sende iteledin
İnsanlık kavminden değilsen hangi kavimdesin
Acıyla yaşarsın acıtırsın acıdan habersiz yaşarsın
Hep kaçarsın yaklaşmayı unutarak
Verdiğin acıların sen verirsin ellerinle insanlara
Acı nedir bilmez misin sen
Sen kimi nasıl nerenle dinlersin
Kiminle gezersin
Koyunları sürüden çalan hırsızlar seni çalarlar
Sürüden ayrıldığın için ellerine düşünce sevinirsin
Bu neyin sevinci böyle
Başın sıkışırsa Rabbim diye yalvar
Rahat gününde tap tapacağın arzu heveslerine putuna
Korkun senden olmayanda
Senden olmayanda ne var ki korkarsın
Çalarlar mı tahtını
Alırlar mı kazancını
Kin nefret dolu düşlerini
Onlara bunlar lazım değil ki
Tahtta gözleri hiç yok
Senin kazancında hiç yok nefret kini sevmezler
Mazlumun hakkı olanın hakkı için savaşırlar
Korkacaksan bundan kork
Gündüz gördüğüne hayat kadını dersin kınarsın
Gece koynuna girer raks etmesini istersin onunla yanarsın
Utancın içinde gezer kendini görmezsin
Mazlumdaki masumiyeti görür kıskanır
Ezmeye çalışırsın
Kime inanır kimin sözünü dinlersin
Dokun bir kendine verdiğin acılarla
Hisset neler yaptığını yapmazsın
Korkarsın
Kokarsın
O zaman kederle solsun tenin bedenin
Sen kendin istersin
Sen kendi haline ağlamazsın ağlama
Sonsuzluğun kapıları böylesine açılmaz
kapatılır ancak
kapatın
Mehmet Aluç