“Anneme -kucaðýna sýðýndýðým bir çocuk sevinciyle-“

“Biri kýz üçü erkek

Gözlerinden deniz

Saçlarýndan güneþ fýþkýran çocuklarým var benim;

Acý ve yokluklarla gýdým gýdým emzirdiðim…”

Yüreðinde kýrýlan fay hatlarý

Yüreðinde enkaz

Yüzünde kývrým kývrým dolanan depremlerin derin çatlak izleri

Gözlerinde eski yaðmurlardan kalma ýslak bir hüzün

Acýlardan beslenen -alaysý- bir gülümseme

Ve inadýna yaþamak… Ýnadýna daha fazla gülebilmek arzusu…

“ah! Gün görmemiþliðim-iz-”

“ ah! Yaþayamadýklarým-ýz ah!- ” dedi aynanýn karþýsýna geçip

Aynaya baktý; bir ömrü yeniden doðup doðup yeniden yaþar gibi

Gözlerini kapayýp açtý; hýzla geçen bir zaman gibi

Korkmuþ gibi… Yalnýz gibi… Ezilmiþ… Yorulmuþ… Üþümüþ gibi…

Karanlýðý baþýndan def eden güneþin ýþýðýna

-eskiyen bir çocuk gülüþüyle- yasladý gözlerini;

Iþýðýna, sýcaðýna, rengine hayran kalarak…

Aðlar gibi/ güler gibi

Yüreðinde küllenen çocuksu bir aþka yeniden yanar gibi

Haykýrýp haykýrýp susar gibi

Hüzünle eþeleyip, gözyaþýyla harladý yüreðinin o sonsuz ateþini…

Ýçini döker gibi/ eksik kalan bir gülüþü yüzüne iþler gibi

Uçar gibi/ konar gibi

Dudaðýnda bir sürü bir sürü gülüþ kuþlarý

Aðaran bir ömrü tel tel örer gibi -usulca- dokundu saçlarýna

Gelir gibi… Gider gibi… Çocukluðunu özler gibi

Neye benzediðine

Yýllarýn kanýrta kanýrta kendinden söküp aldýklarýna

Silip silip attýklarýna baktý -nasýl, hala yaþadýðýna þaþýp kalarak-

Göçük altýndan ýþýða çýkan madenci gibi

Ciðeri patlarcasýna derin bir nefes aldý;

Neye benzediðine odaklandý yeniden -karar kýldý-

Ve ilk kez konuþur gibi/ güler gibi/ sever gibi/ öper gibi

Ve Nazým’ýn hiç söylenmemiþ olan

O en güzel sözünü bulmuþ gibi-büyük bir sevinçle-

“Çocuklar anne/ babalarýna benzer…

Ben çocuklarýma benzedim” dedi annem

Gururlanarak…