Temmuz’un tam ortası, kara bir gecede salalar verildi
Abdestini alan, besmelesini çeken sokaklara indi
Ellerde al bayrak, göklerde tekbir sesleri
Bu birlik Hakk’ın bir inayetiydi…
Yerden ateş, gökten zulüm yağıyordu
Minareler ise şehadete çağırıyordu
Ölümde ölümsüzlük gören herkes koşuyordu
Mezarlarından şehitler bile fışkırıyordu…
Baba-oğul, ana-kız demeden koştular
“Vatan namustur” diye bir birine muştular
Ok gibi fırlayıp Nene Hatun, Sütçü İmam oldular
Yedi düvelin önünde iman dolu göğüsle durdular…
Tankların önüne aşkla bedenler serildi
Uçakların önüne iman dolu göğüsler gerildi
Tekbir nidaları ile yer, gök inletildi
Tank, top, gülle, önlerinde secdeye eğildi...
Gökten yağmur değil kurşunlar yağıyordu
Hainler, vatanı içeriden vuruyordu
Hiç acımadan milletime kurşun sıkılıyordu
Vatanın bağrından kahramanlar fışkırıyordu…
Gel, ey dersini almamış garbın babasız çocuğu, gel
Hangi kuvvet bu iman dolu göğsü kam edekmiş, gel
Çanakkale’den, Kıbrıs’tan dersini almadın hâlâ
Şarkı kan gölüne bulayan alçak ukala, gel…
Gecenin karanlığı vatanın aydınlığına ışık arıyordu
Hainler birlik karşısında köşe-bucak kaçıyordu
Al bayrağım gönderde şanla, şerefle dalgalanıyordu
Sabah ezanıyla vatan aydınlığa uyanıyordu…
Hani, neredesin ey zalimin zulmü
Sen sandın mı ki bu milletin imanı öldü
Bekle, yakındır, defterin dürüldü
İşte on altı Temmuz sabahı zaferin günüydü…
(mümin Sağlam- 15 Temmuz 2021)
