Aşkım ne seneler atlattı,
Bazen tökezledim, ama düşmedim,
Dibe vuran yokluğun da,
Hazan yaprakları döktüm,
Bin kere öldüm
sevdanla,
Sırat köprüsünden sensiz atladım…
Dalgaların vurur kıyıya, yıprattı setlerimi,
Perdeleri çekili
aşk penceremin,
Kulaçlar atarım çöl kumlarında,
Mecnundan farkım mı var,
Sessizlik-ıssızlık gördüklerim…
Kaç
zamandır bu
gönül,
Aydınlığa ulaşmadı,
Sağa dön ateş, sola dön alev,
Kızgındır
aşk kumların…
Çocuksu yanım, yamaçlardan kır çiçeği topladı,
Çiğdemi de tepeler den, zaten
çiçeksi kokuların,
Ayrılmadı hiç benden...
İmzamı atmışım kader defterime,
Yazana katılmışım, kabullenmişim sensizliği,
Bir gün bana dönene kadar...
Maden işçisi bulur ya pırlanta, altın parçaları,
Değeri ona göre binlerce liralar, bana göre göz alıcı parıldar,
Tıpkı; Tutku dolu, benim gün ışıklarım…
Çakra enerjim
sevgiden yana,
Karma yasası felsefem,
Eken - biçer hesabı hani…
Sevgini ekmişim, gök kuşağına,
Emsalsiz renkler için de,
Rüzgârlara taşıtırım bazen,
Bu yüzden tanır beni
bulutlar,
Kucaklaşmalarım onlarla,
Onlarla kutlamalarım…
Veysel Kimene
Sevda şairi
(Kemal Yenice)
