Geçip gidiyoruz hayat serüveninin içinden, bazen yaralı bazen sızılı. Kendimizle kavgalıyız, kendimizle sorunlu. Çözümsüz bir ironiyle ışık yakıyoruz akşamlara. Her akşamın ardına umut ekmekten artık umutlar bile tükenir oluyor.

 

Değişiyoruz günbegün, zamanın ilmek ilmek ördüğü şimdiki zaman yani milenyum değiştiriyor bizi istemesek bile. Biz yalınayak yaşamaya koştuğumuz günlerin hicranını yaşarken, şaşkınlıklar içinde izliyoruz etrafımızı ayaklarımız yara bere.

 

Daha dün yoklukların saflarını temizlemeye gücümüz yetmezdi, gerçekten yokluk yokluktu. Daha doğrusu yok gerçekten yoktu. Şimdilerde yerini çoklukta yokluk çekerken yok o zamanlarda yoktu. Sabırla mezelenmiş sofralarda, ketum bakışlarla demlerdik karınlarımızı. Çıplak ayak, kirli yüz, yamalı pantolonlarla  severdik o bize bahşedilmiş hayatımızı. Çıktığımız sokaklarda saatlerce, toprakla bile oynar, hiç şikayet etmezdik oyuncağımız yok diye. Saftık, duruyduk, beklentisizdik, içten pazarlıksızdık, riyasızdık ve daha çok insandık…

 

0 zamanlarda bizi birbirimize bu denli yaklaştıranın yokluk olduğunu düşünürüm çoğu zaman. Çünkü bizi biz yapan şeydir yokluk, yokluğun paylaşımın hiçbir karşılığı yoktur maddesel. Yokluk yokluktur çünkü. Düşünsenize evinizde bir dilim ekmeğiniz yok, sizinle bir dilimini paylaşanın kıymeti harbiyesinin maddesel açılımı y.o.k.t.u.r…

 

Ne oldu şimdi diye  hepimiz soruyoruz birbirmize… Cevap basit , kimyamızı bozdular a dostlar, kimyamızı bozdular. Can boğazdan çıkar demişti  yazar Mehmet Ali Bulut abim. Çok haklıymış, bizi yok olanları var kılarak bozdular. Şimdilerde yok kelimesi neredeyse artık yok denecek kadar yok zaten. Artık varlıkta yokluğun satır aralarını işliyoruz insan suretinde. Genetiği değiştirilmiş yüzlerce besinin esir aldığı insan bedeni de değişti artık. İmkânlar değişti ve maalesef insan değişti…

 

Keşke demeyi sevmem ben pek. Bunun yerine her şeye rağmen diye başlarım söze. Niyetimiz zorluklarla mücadele edebilme gücünü sergilemek  her şeye rağmen diyerek. Keşke dedim  ve ekledim şimdiki imkanlarla o eskide gördüğümüz, bildiğimiz, sevdiğimiz İNSANlar olsaydı günümüzde. Tadından yenmezdi dünya diye düşünüyorum.

 

Bir gözlerinizi hayal edin yıl 2021 29 Ağustos, insanlarımız çıkarsız, menfaatsiz, beklentisiz, sevgi dolu, yardımsever… liste uzun haydi bir hayal edin dedim bu yüzden.


Tekrar keşke diyerek bitirelim sözümüzü;


Keşke

İNSAN OLARAK ESKİLER, İMKÂN OLARAK ŞİMDİLER olsaydı. Sevgi ve saygılarımla…


 Adem Efiloğlu

( İnsan Olarak Eskiler İmkan Olarak Şimdiler başlıklı yazı AdemEFİLOĞLU tarafından 30.08.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu