Kokun her yerde, gitmeden önce çok düşünmelisin,
Yatağın kalbimdi, en yabancı eller lesin, bilmelisin,
Yükselen neler akmıştı kalplerimizden, silmelisin,
Mehtabı mı yıkma, gitme kal dayanamam!..
Bolca boşluk, kefen giyen bir aşkın yalnızlığında,
Acılarla karışsam karanlığa, doğarsın yanımda,
Kırarsan hüzün, yalnızlık ve belirsizlik ocağımda,
Mehtabı mı yıkma, gitme kal dayanamam!..
Oysa şikayetin yoktu, taşıma san ne olur, günahımı,
Yarınları görüyorken gözlerinde, yıkma muradımı,
Aklının içinde melek dolaşsın, öğretme kötü adını,
Mehtabı mı yıkma, gitme kal dayanamam!..
Bir bir parçala, olmasın gözlerine çekilen perde,
Bir pırıltı aksettirenleri aratma, demeyim nerde,
Bir rüyadan kalkar gibi kalk, bırakma kederde,
Mehtabı mı yıkma, gitme kal dayanamam!..
Etrafta uçuşursa kazırgalar bu kalp nasıl dayansın,
O yerine, güneş gibi doğal, o siyah gözlerin yansın,
Her güne-geceye gün gibi doğuyor, kalbin inansın,
Mehtabı mı yıkma, gitme kal dayanamam!..
Yandığım dan hoşlanmıyorsan, neydi asıl maksadın?
Bizimle birlikte akıp giden, tatlı zamandın be kadın,
Anılara tutunarak mı yaşamalıyım, silemem ki adın,
Mehtabı mı yıkma, gitme kal dayanamam!..
Şimdi doğruyu yap, kalıcı ana, arkana dönüp bak ta,
Seni gönül kınında saklayacağım, olsan da hep ırakta,
Hayatımın son koru sönene dek, senin leyim bırak ta,
Mehtabı mı yıkma, gitme kal dayanamam!..
Veysel Kimene
Sevda şairi
(Kemal Yenice)
