İçini ferah tut, beladan sakın.
Her sözün altında mana arama.
Sebebi Allah'dır var ile yokun.
El uzatma sakın ola harama.
Üç verene beş ver, var at denize.
Ak ellerin olmaz hile, hurdası.
Sermayenden hayrı, var kat denize.
Rabbinin lütfudur bundan sonrası.
Füyüzu alenen devadır sana.
Dügâh perdesinden nevadır sana.
Kim ne bilir nasıl, neye meftunuz?
Edebimiz doyar, gözümüz doymaz.
Yıkılsa da bir gün gönül tahtımız.
O göz ki ram olur yine de caymaz.
Râm ile yanılıp dünya zevkine,
Şeker mi şerbet mi karar vermezsen.
Bir de kapılarak öfkeye, kine.
Kendin bilip kendin halin yermezsen.
Füyüzu bağrına bir ateş taşır,
Acem perdesinden zehre ulaşır.
Bir kutlu heyecan, sarsa alemi.
Efil efil esen, rüzgârlar nurdur.
Dünyada kalmaz mı, dünya elemi?
Belki de o kabir yolun pür-nurdur.
Giderken gün gelip mefta salında.
Dünya senin olsa, sana yaranmaz.
Çiçekler açılsa, cennet yolunda.
Gül mü, menekşe mi diye aranmaz.
Füyüzu bahçende bir nefes alır
Segah perdesinden oksijen solur.
Hezârân eyvahı, tutma içinde.
Özünde arayıp bul çaresini.
Salavat getirip döndüğün anda.
Dermanlar derdinin kul çaresini.
Arif olan bilir, göz üzre yoktur.
Görüp de bakmazsan hoş göremezsin.
Aşk-ı muhabbetin dermanı tektir.
Başka yol arama zor giremezsin.
Füyüzu dermandır şu fani yola,
Hicaz perdesinden nükseder mola.
Aşk ile kül olmuş, yanmış ervahın.
Meylinde ilahi bir ahmer vardır.
Kirpiğe hançerle çekilen ahın.
Sebebi meserret var ise yardır.
İçtiği zemzemdir düşar olanın.
Gidenler gelmedi, görmedi kimse.
Halleri hal olmaz naçar kalanın.
Hararet narını bağrına gömse.
Füyuzu dem eder ateş-i aşkı
Çargah perdesinden eylerken meşki.
Kul Fikret kendine ettin nasihat.
Sebeb-i âlayı, kendin bilirsin.
Yattığın döşekte edersen rahat.
Kalbin ki ferahtır, ihya olursun.
Gösterme maniyi, sevabı varsa.
Pes etme mecnunca, solmasın yüzün.
Yanlışın üstüne güneş doğarsa.
Cevrini çekersin gece, gündüzün.
Füyuzu rehberin hayatdır fani,
Neva perdesinden makberdir yani.
Mehmet Fikret ÜNALAN (Kul Fikret)
27 Eylül 2021 Saat 20.45
Güzelçamlı/Kuşadası
