Sis giysisi
Uyanmis bir sonbahar sabahinin mahur mahaline
Yaban kazlari rüzgarla oynasan sazliklarin sakini, kusluk vakti gün
Dökülmüs yapraklari süpürüp topluyor caddelerden ormanlardan
Sokak aralari bir adim mesafede mesken bellemis
Yandigi derdin narina harina küllenip durup meyli renge kizilcik
Hem yanar hem küllenir
Dallarin arasinda, sisli puslu göllerde
Dört duvar arasi sehre kahve köpürtür gibi cezve
Pulu sökülür zarfi acilir
Artik hatiri sayilmayan bir mektunun catal yolagzindan
Toprak yeniden sis giyer kaybolur yollar evler insanlar icinde
Destikce kavillesir, ikindi vaktidir gün
Muhabbetsiz susarak  kuslarin cigligina, dalgasina denizin
Durgun mu durgundur gayri aksam
Ve suskundur bakip seyreden
Güne yorgun  geceye yoksul tabure
 
Seyfi Karaca………Ekim / 21