Ýnsanlarý mevsimlere ayýrýyorum ve kalbimde yaþattýklarý baharý unutamýyorum. O hissiyat kaybolmuyor ama kimse ilk tanýþtýðýn anýyla kalmýyor zaman farklý farklý suretlerini gün yüzüne çýkarýyor ve bu suretlerin çoðu bana uymuyor. Hiçkimse o ilk andaki gibi haliyle kalamýyor her insan bir matruþka bebeði misali içinden küçülerek çoðalan yeni kiþilikler çýkarýyor tanýdýkça en küçük halini görüyorsun tanýdýkça farklý bir halini yansýtýyor ve çoðu zaman bu küçülen kiþilikler iyiden kötüye doðru sýralanýyor iyi olanýn nasýl ilk gördüðümden farklý bir hal aldýðýna þaþarak o deðiþimi izliyorum. Bu sebepten de insanlarý ve deðiþen hallerinin bende hissettirdiklerini mevsimlere benzetip her birini farklý bir mevsimle özdeþtiriyorum. Kimi kýþý anýmsatýyor kimi ise kavurucu sýcaðý. Kimi buz tutuþumu kimi de yanýþýmý hatýrlatýyor bana.. Belki de bu sebepten gönlüm onlarla yalnýzca bir kere konuþabilmeyi dilerdi sonrasýnda bir daha rast gelmeyelim sonraki anýlarý katýlmasýn o ilk anlarýyla bende var olsunlar isterdim çünkü zaman insanlarý kirletiyor, ne ben onlara ne de onlar bana uymuyor. Hislerimle birlikte öylece heba oluyorum. Þu anýmda var olmayan onca insan, sanki hayatýma hiç girmemiþler gibi hissettiðim bu buruk sýzý da olmasa hakikaten de varlýklarýný unutacaðým, unutabilmeyi dilerdim...