Düþlerim dahi secde ediyor yalnýzlýðýn efkârýnda s/üzülüyorum usul usul ve aþkýn hadisesinde saklý ömrüm ve koyu gözleri gecenin nezdinde bir yýldýz olmanýn hicreti ve gökte saklý kuþlar kanatlarýnda komplimanlar belli ki zirveye oynuyor duygularým ve aþkýn asasý iken asaletli bir terime yüz sürüyorum.

Ýklimler var.

Ýndinde saklandýðým ilhamsa hayra yorduðum

Üzgün deðilim sadece kýrgýn

Kýzgýn deðilim sadece vakur

Yalnýzlýðýnsa diyezi

Sözcüklerse ödediðim diyeti

Yüküm deðil yoran

Yokum belli ki senin nezdinde

Var olduðumsa yalan

Yalana ne hacet?

Aþkla depreþir benim hüznüm

Hüznüme sadýk bir mevsimim

Yokuþlar inip çýktýðým tek vazifem

Olmasa gerek ve gereðinden fazla ýssýzdýr yüreðim

Sevdiðim halde neþri mi sessizliðin?

Kuyruðu koptu yalnýz yýldýzýn

Gezegenler arasýnda en muhtaç güneþti belki de yüreðimle

Diktiðim o sancak

Ýçime attýðýmca bunca sözcük

Baþlamam gerekirse bir yerden

Azat edilir edilmez dokunacaðým o müþfik yüreðine

Kýraðý çalan hazan

Hazandan firar eden bu çarpýk düzen

Düzensizliðin maðduru ve maðlubu olsa olsa

Ýçimde saklý nice kýrýk vecizenin yolculuðu

Bazen dertop olduðum

Bazense derdest rüzgârýn sesiyle

Kendimi dinlerken

Kendimi en tepede bulduðum

Ulaþýlmazlýðým ne ki?

Sevdikçe yükseldiðim bir tepe

Rakýmý hüznün ve ýssýzlýðýn olsa gerek

Tefe konduðum bir ömür

Asla da hor görmedim bir Allah’ýn kulunu.

Haþa, Rabbim sensin içimi bilen

Nazenin fýtratýmla sýðýndýðým yine sen

Beylik bir sözcük deðildir kapana kýsýldýðým.

Kýyýsýndan köþesinden nasiplenmedim ben bu aþkýn

Senin gösterdiðin yolda sapmamaktýr kendime ilk þartým