Ölüm nedir kardeşim tut ki hiç yaşamadık,
Doğmak varsa ölüm var ikiside hak bize.
Şu yalan çemberini bir türlü aşamadık,
Madem adem oğluyuz, her şey müstehak bize.
Neden göz yaşı döküp acılar üretiriz.
Ufacık hüzünlerden öcüler üretiriz.
Ne zamanı bellidir ne şekli ne de yeri,
Ey Allah'ın şaşkını kim bilmiş ki acaba!
Bu neyin tasasıdır neyin hüznü kederi,
Hani yazdığın tarih kim silmiş ki acaba?
Düşünceden yoksunca nice laf üretiriz.
Durmadan çam devirip nice gaf üretiriz.
Rabb'imiz akıl vermiş, kulum kullansın diye.
Kader denen bir şey var, elbet fani dünyada.
Sen tedbiri al hele, layık ol o sevgiye,
Kalanı Allah bilir, göremezsin rüyada.
Bundan gayrısı yalan, safsata üretiriz.
Atlaması imkansız bir çıta üretiriz.
Mevlana'da, Yunus'da tatmamış mı ölümü,
Nice alim ulema hepsi ermiş rahmete,
Lokman hekimin bile yetmemişse ilimi,
Ölümsüzlük yolunda gerek var mı zahmete?
Hayat iksiri diye şaraplar üretiriz,
Hayali çabalarla seraplar üretiriz.
Pir Sultan abdalları, "Koskoca Atatürk'ü",
Alıp götürmüş ölüm göç etmişler dünyadan.
Toprağa vermedik mi nice kahraman Türk'ü?
Hak vaki olacaksa beden çıkar bünyeden.
Bile bile yanılıp sorunlar üretiriz.
Hiç ölmeyecek gibi yarınlar üretiriz.
Saklambaç oynuyoruz hayatla bile bile,
Ama sobelenmek var mutlak işin sonunda.
İçimizde saklayıp getirmiyorsak dile,
Ya tuz eksik ya da su, mayamız hamurunda.
Ateşi hiç sönmeyen ocaklar üretiriz.
Yüküne dayanmayan kucaklar üretiriz.
Hasta oldum günlerce dünyadan uzaklaştım,
Hastahane kapısı nazlı yâr'e yol oldu.
Yoğun bakımdan çıktım, anamla kuçaklaştım.
Dedim daha çok erken çok şükür ki kayboldu.
Ölüm her gün kapıda bahane üretiriz.
Dünya hali diyerek şahane üretiriz.
Ünalan'ım kısmetten ötesi hayal imiş,
Hû Allah hû Rabbena, hû Allah hû Rabbena,
Hangi kul göç etmedi, o ki dünyaya gelmiş.
Yokları var eden Hak, can vermişken Cihana,
Bilip bilmeden nice hurafe üretiriz,
İstihâreye yatıp, arefe üretiriz.
Mehmet Fikret ÜNALAN (Kul Fikret)
26 Mart 2022 Saat 20.30
Batıkent/Ankara
