Bazen eskileri özlüyor insan
Güzelleri bizden zaman çalmadı
Materyal çoğaldı kayb oldu ihsan
Laflarda aklanan elek kalmadı
Zemheriden bahar gebe kalınca
Asker gibi bağlar emir alınca
Doyardık meyveler koku salınca
Bağlarda toklanan çilek kalmadı
Değeri var idi her bir nimetin
Makamı büyüktü güzel hikmetin
Yüksekte olurdu edebi metin
Tahtlarda haklanan bilek kalmadı
Eskiden şiir az okuyan çöktü
Hem de bu kadar çok kitaplar yoktu
Sözler dosta vefa düşmana oktu
Zarflarda saklanan dilek kalmadı
Elimize kitap geçseydi eğer
Sözüne özüne verirdik değer
Anladım ki okuyan yürek miş meğer
Raflarda koklanan yürek kalmadı
Mustafaoğlu ilyas
Okuyup yorum ve eleştiri yazan tüm dost ve forumdaşlara, saygılarımı
bırakıyorum
