AH VEFASIZ! Gidişin vurmuştu, sözlerin yıktı. “Mutluyum.” demişsin hatır sorana. Müptelamdı ruhun, demek ki bıktı. Elleri sokmuşsun benle arana. Hatırla o günü, resim çizmiştin, Masal diyarında mecnun gezmiştin, “Kınalım” diyerek aşkta yüzmüştün, Üç kuzu dizmiştin gönül merana. Dilin methiyeler sıralıyordu. Sitem etsem için daralıyordu. Hasret ihtimali yaralıyordu; Hangi Lokman şifa buldu yarana? Kokun üstümdeyken ihanet ettin, İçim cayır cayır yansa da bittin. Günahım boynuna; beni mahvettin! El basmıştın hani yüce Kur’an’a? Sendin bir tek suçum, tek yasaklım da. Ne varsa yaşanmış, hepsi aklımda, En kutsal emanet gibi saklımda. Canımı verirdim geçen her ana. Söyle ah vefasız! Sevmedin mi hiç? Kırdım mı kalbini, bu defa hariç? Nispet şerbetini kana kana iç. Zaten üflemişler sevda çırana. Mücella Pakdemir
( Ah Vefasız başlıklı yazı M.Pakdemir tarafından 2.05.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
