Bir De Ben
.
Yıldızlı gecelerde
ay yüzüne vururdu.
Başka güzel olurdun;
sanki kalbim dururdu.
Diktiğin
sarmaşığın bize şahit olurdu.
Bir aydı erittiğin,
öksüz balan, bir de ben.
Ömrüme adadığın
sevdan demek yalandı.
Ölüm dalda titredi,
yapraklara dolandı.
Camı saran
sarmaşık feryadımla sulandı.
Bir aydı
kuruttuğun, öksüz balan, bir de ben.
Ağıtımı yankılar
mor dağlar, kara taşlar.
Çektiğin acıları
haber vermedi düşler.
Gaflet
ninnilerinde pervaza kondu kuşlar.
Bir aydı uyuttuğun,
öksüz balan, bir de ben.
Toprağının üstüne
yağmur yağdı az önce.
Üşüdün mü sevdiğim;
kefen bezin çok ince?
Yağmurdu
gözyaşlarım; akıttım birikince.
Bir aydı
darılttığın, öksüz balan, bir de ben.
Yavuklum, kara
gözlüm, yedi köyün ahseni…
Yakardım o köyleri
tatmak için buseni.
Boynunu uzattığın
ip öpmüş en son seni!
Bir aydı unuttuğun,
öksüz balan, bir de ben.
Mücella Pakdemir
(
Bir De Ben başlıklı yazı
Mücella Pakdemir tarafından
19.12.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.