Online Üye
Online Ziyaretçi
Gökten üç elma düşmüş, zenginlik, aşk ve sağlıklı ömür
O elma ki, yağmur gibi başı yarmıyor
Baştan kalbe yol oluyor, bela sarmıyor
Newton gibi bu yerçekimi marifeti demiyor hiç kimse
Bu mevlanın nimeti, yalnızca herkese varmıyor!
Hayat garantili olsun diyen bakkaldan veresiye alış veriş eden gibidir. Bu dünyada kalmanın nasıl bir garantisi olsun ki… Başı doğum sonu ölüm. Arası ise bir nefeslik işte! Yolda binlerce doları bulup sahibini arayan kişinin ahlakı ile ahlaklanan ancak o elmaları hisseder. Onu değerli kılar. Görmektir mikroskop camından en küçük zerreyi, o zerrede ki nimeti…
Kızıl elma, gökten düşen elma… Akciğerleri temizleyen elma. Apple’in amblemi ile değerli bir teknoloji sunan elma, çocukların elinde elma şekeri! Kim bilir kıyamete kadar hangi konuya ve güce elma değerli olmaya devam edecektir.
Peygamberimizi gülle süsleyen sevenleri, aşıkları… Neden mübarek dudaklarından elma yediğini dememişler ki? Misk kokulu elmalar yad edilmemiş ki? Üstelik vücuda girdiğinde temizlik yapan bir görevi varken. Sert, sulu ve kan rengiyle gözleri kamaştıran, şekeriyle baklava tadı olan elmalar… Biri içtihat etmemiş dervişlerine… Bir zamanlar el bombası şeklinde insanlığı yok eden şer emele vasıta oldurmuşlar ya! Bu en acı veren yanı elmanın… Onu bile şer yolda kullanmışlar ya, ah bu zalimler, ah… Zalim her güzelliği bozmaya niyetli değil mi zaten. En iyi yaptığı yol bu olsa gerek.
Elma görüntüyle dünyaya benzer de! kendi kendine dönmüyor yalnız. Her ağacı hakikat, define dolu… Eline alan ne niyetiyle döndürürse, döner işte! Ağacından bir tane elma al ve ye… Gözlerini kapat ve huzurlu hisset… hangi elma başına düşmüş hayal et, bu tadı hissetmek kafi… Ye babam ye, elmayı! Afiyet olsun.
Saffet Kuramaz