Zifiri karanlık...
Ayakların nereye gittiğini bilmeden gidiyorBeyninde o kadar çok düşünce var ki, sana ismini bile unutturuyor....
Geriye dönüp baktığında bilmediğin bir yerde buluyorsun kendini...
Sığınabileceğin ne bir evin ne de limanın var.
Yaralarını kendin sarıyorsun...
Kendi saçlarını okşuyorsun,
Kendi gözyaşlarını siliyorsun...
Boğazında o kadar çok düğümlenen şey var ki ,
Susarak çığlık atıyorsun kimse duymuyor...
Sanki kanadı kırık bir kuş gibisin,
Uçmak istedikçe yaraların sızlıyor ...
Sanki bir ağaç meyve vermek isteyip de , köklerinden koparılmış gibi ...
Benliğini ,kendini kaybetmiş biri olarak yaşıyorsun
Ama kimsenin senden haberi yok...
Dik duracak ayakların kanıyor...
Varlığın kimsenin hayatına armağan olmamış ki ?
Düşüncelerin katran dolu.
Oysa ki en çok sen yaşamayı hakketmiştin ...
Boğazına taktığın iple kendini asmak yerine
Salıncak kurmak en çok senin hakkındı...
(
Zifiri başlıklı yazı
Zeliş tarafından
23.08.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
