Elbette “aldatmak ve aldanmak” baþlý baþýna kötü bir eylem. Bu aldatma gerek eþler arasýnda cinsellik olsun gerekse sosyal ve ekonomik iliþkilerde. Çok büyük bir saygýsýzlýk ve hadsizliktir. Hiçbiri ne kabul edilebilir ne de tasvip edilebilir. Çünkü aldatanýn bile isteyerek yapmýþ olduðu bir davranýþtýr. Kaldý ki eþleri cinsellik olarak aldatmasý. Bunun kabullenilmesi çok zor bir olaydýr. Yüz kiþide kaç kiþi bunu kabullenebilir, bilemiyorum.     

Bence ilginç olan þu ki; eþler bir birini aldatýyor ve aldatýlan eþ haklý olarak ayrýlma isteðinde bulunuyor, icabýnda ayrýlýyor da. Ayrýldýktan sonra, aldatýlan eþ, bir baþkasýyla evlenirken onun kaç kiþiyle iliþkisi olduðunu hiç sormuyor. Sorulsa da zaten doðrusu söyleyen olmaz. Ama baþkalarýyla iliþkisi olmuþ olduðunu bile bile onu kabul ediyor. Hatta birçok kiþiyle iliþkide olduðunu bildiði halde! Ama kendi eþi onu bir kez aldatýnca ona tahammül edememiþti?!!

 Ýlk eþi kendisini aldatýnca bu sorun olmuþ ama tabiri caiz ise iliþkisinin sayýsý dahi belli olmayan kiþiyle evlenirken sorun olmamýþ. Bu sizce de garip deðil mi?  Hatta yeni evlenmiþ olduðu eþinin onu aldattýðýný öðrenince yine ondan da boþanma isteði duyuyor!

 Bir baþka unsur ise; dürüst, asla eþini aldatmayan birinin aldatýlmaya karþý tepkisi çok yerinde ve hakkýdýr da ama gelin görün ki; kendisi aldatýyor, sorun görmüyor, eþinin aldattýðýný duyunca kýyametler kopuyor... Kendisi duyulmayýnca bir mahsuru yok. Yani bunun duyulmasý, bilinmesi mi sorun? Gizli olunca, kimse bilmeyince sorun deðil mi?    

Mümin Saðlam