Online Üye
Online Ziyaretçi
Ağır ağır ölüyor insan,
Yitirerek
Sevincini, umudunu, nedenini,
benliğini
Ağır ağır ölüyor insan,
Her gün azar azar
Sil baştan…
Yaşamak için bir neden
Gülmek için sebep
Umut etmek için düş ararken…
Bir çınar büyütürken sen gönlünde
Heybendeki bütün umutları
Dallarında yeşertirken çınarın,
Fark etmezsin
O yaşayamadıkların
O an gelip düğümlenir ya boğazına
İşte sen o anda,
Denizden yeni çıkmış bir balık gibi çırpınırken,
Geri gelmeyen
Avuçlarından kayan hayat…
Çok sevilmeyi beklerken
Saçını okşasın isterken sihirli el
Mutluluğu ararken her köşe başında…
Yalnızlığın hayal kırıklığına çarparken
Sen düşerken yere,
Bir büyük depremdir yaşanan
Hiç kimsenin fark etmediği…
Gökyüzü ağlarken
Toprak feryat ederken
Umutların düşerken yere
Hayal kırıklığın,
Can parçaların,
Gözünden bir damla yaş düşerken
Kimse görmezken
Gözleri senden çok uzakken
Tutunmak için çırpınırken sen
Donmuşken kelimeler
Ruhlar donmuşken, sen düşerken…
Düşerken koca çınar
Yanındaki bile senden çok uzakken
Bir cümle düşer çınarın üzerine
Bütün ağırlığıyla
Oysa
Ne çok umut biriktirmiştin heybene
Çocuktun o zaman
Umutlar büyük beden küçükken
Ve zaman içinden geçerken her biri
Tuzla buz olmuş hepsi sen farkına varmamışken
Şimdi heybende sadece can kırıkları
Ve
Koca çınar yatarken yerde
Üzerinde ağırlığınca bir koca cümle
Gerçekler ve umutlar var olamazmış bir heybede
Sadece bir düşmüş bu gördüğün
Ve umutlar ölürmüş en önce düş denizinde
23.8.2022
KADER YILMAZ
Yazarın
Sonraki Yazısı