Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir düşün bir düşün…
Bir düş ’ün tabirisin sen
Sessizlik kırbaç sense sonum oldun
Serden geçtim yardan da yaralarımdan
da
Yaradan muktedir mevsimlerde saklı
nefesim
Vereceğim son nefes son b/akış
Hâkim olansa kader
Hazandan mesulüm
Hırpani düşlerin
Ben benden çoktan vazgeçtim
Bir iklimden arda kalan son damla
Hezeyan yüklü yalnızlıkta saklıyım
Mealim mecalim
Kök söktüren yokluk
Yakardığım Rabbim
Ne fark eder sen yokken
Varsın hâsıl olsun açlık ya da tokluk
Günü biçtim
Günsüz hüznümü sevda diye içtim
Kayıp bir ritim
Kaybolan sevgisizliğin
Peşine düştüğüm umudun
Ve işte yasak tarifesisin sen
yorgunluğumun
Bitimi mi?
Bir batında doğan yitimi mi?
Yatırlar satırlar sakıncalar yüklü
iklimi
Bindiğim son tren
Batılı ömrün kayıp mevsim
Göç ettim edeceğim
Yetim mizacım
Anneme duyduğum ihtiyacımın
Ötesinde
Ötekileştiren ibarelerin nefislerin
gölgesinde
Kayıp bir bohça gibi
Çocuk gelinin saflığındaki acı gibi
Yoksunum
Sen yoksun
Yoksulum
Yorgandan taşan hayallerim
Başım ermese de göğe
Başucumda saklı resmin nezdinden
Nazım niyazım dinmedi
Nidalarım noksan yakarışlarım ermedi
nihayete
Gönülden geçen
Gönlümü deşen batılı sözcüklerin
Uzağındayım çok ama çok
Mutluluk bir kazansa varlığım nokta
kadar
Nüktedan dilim sustu
Nazenin goncalarım söndü
Bir recim
Bir rejim
Bir resim
Hangi gizin hangi izin peşinde isem
İrkildiğim kadar
İman gücümde saklı yaşama sevincim
Suskunun giydiği
Sencileyin yalnızlığımın gölgelendiği
Varsın versin evren fetvasını
Yakardığım kadar yittiğim
Yaşardığım kadar yeşerdiğim
Sancım ve sanrım ve tokuşan
sözcüklerim,
Kalemin ibaresi ne ki ne?
Kalemsiz sensiz geçen ömrün nezdinde
Solsam ne ki
Sonlanmayan acıların dinmeyen
esaretinde…
Fasılası hazanın
Hasılası hatıralarımın
Hatamsa bende saklı
İnandığım kadar insanlara
İman yüklü varlığımın girdabında
Öznem de özlemim de sensin
Dipçiği huzurun
Darağacı yalnızlığın
Dilemması varsa yoksa dünyanın
Tırnaklarımla kazdığım kuyu
Bitmedi gitti varlığımın bir ömür
uykusu
Gözüm kapalı sevmişim ben insanları
Miski amber kokan yer gök
Aşkı katık eden şu vasıfsız yürek
Göç mevsimimse çok yakın çok
Hüsranı delen bakışların