Sağanağın tam da ortasındayım:
Mevsimlerden güz ve yaşlı yaslı
Kasım.
Öykündüğümdü dirlik, güzellik ve
iyilik: öldürdüğüm ise nefsim son nefese dair bir günce kayıtsız ve kasıtsız
sevdiğimden mi ne?
Ölü iklim göz kırptı sanırım
mevsimlerden yazdı ve yazdım sayfa sayfa: kasıma şerit değiştiren bahar havası
ve yorgunluğum…
Kesifti sessizlik ve iade ettiğim
duygularım.
Namert bir iklimden arda kalan
yaftaları insanların…
Kimliğimdi kimliksizliğim ve kinaye
yüklü o devinim.
İnsanım maruzatı olan ve iman gücümden
alıyorum sevgimi ve ihbar ettiğimden öte acılar büyütüyorum içimde.
Pekişense hasret.
Dehlizde saklı bir yoksunluk.
Nüktedan olsa kalem ne ki elbet
fıtratımda saklı açlık ve tokluk.
Şimdi güne erdim geceye şerh düştüm
ışıyandı gözlerim.
Hissikablelvuku ve yeşeren
nesirlerim.
Esemesi okundu mu sahi günün ve
kırdığım potlar oysaki salkım saçaktı varlığım ve yalnızlığım.
Erişkinse gün.
Erdemli ise insan ve hüzün.
Manen tok madden yok bir dervişim.
İnsan pazarında atılan voltalar ve
ikamesi şehrin ve şiirler şerh düştüğüm ezelden.
Kümülatif bir varlık ve kozmosu
sezilerimin.
Devşirme acılarla büyüdüm ve büyüttüm
de gözümde insanları.
Delişmendi mevsim ve yüreğim ve
dayandığım kapılardı yıkılmaz bildiğim neyse bir yıkıma eşlik ettiğim.
Manevi hazzın ötesinde duygu yok ve
mal ettiğim sözcüklerim.
Hazanın bütçesi yine açık verdi:
kasımsa kendini yaz bildi.
Yazdım ve yazdım ve yazmalarım ve
yazgım.
Yeşeren gök yaşaran gözlerim köhne
bir lahitte esir düştüğüm.
Gönül koymadım artık bana çünkü
bendim bana yakın oysaki düşman bildim kendimi kendime ne de olsa evreni
sevmekten sıra gelmemişti kendime.
Şimdi bir rubai.
Yarınsa ulvi bir duygu.
Koyu gözlerinde gecenin daldığım o
derin uyku.
Meğerse uydusuymuşum hüznün ve
kanaviçesi özlemin.
Delik deşik yürek ve kasvetli bir
esinti.
Hazır olda ruhum.
Haznemden taşan ve nazenin gölgem.
Atıl bir yürekten neler arda kalan.
Mustarip değilim artık hiçlikle ve
var olduğum kadar seveceğim kendimi ne de olsa gücüm Allah’tan gücüne gitse de
insanların ben illa ki sevmeyi sevdim tarafınca sevildiğim kimse,
kimsesizliğimi sonlandıran mademki Rabbim elbet aldığım her nefesi bahşeden
Rabbime duyduğum o devasa iman gücü ve rahmet adına esen başımdan asıldığım
boynumdan asma katı ömrün asık yüzlü bir kelamdan öte umuda dair artık bundan
sonraki yolculuğum elbet Allah ömür verdikçe…