Kalmışım Dostsuz
Yakar yüreğimi inceden ince
Bir ateş... dumansız,sessiz mi sessiz.
Kavrulur benliğim, gelip girince
Düşer kör kuyuya, ıssız mı ıssız.
Konuşmaz ki dilim ,heceler yasta
Bir zehir kusmuşum duruyor tasta.
Yüreğim kaldı bir meçhul dostta
Gelmiyor selamı, hissiz mi hissiz.
Derya-yı hüzünde yüzen bir gemi
Giderken canana durmak elde mi?
Taşırken gönlümden bir katre dem’i
Olmuşum artık ben ,us’suz mu us’suz.
Yazmışım adını harfsiz , hecesiz
Bir zindan... kapısız ve penceresiz...
Günler uzamış da olmuş gecesiz
Kamaşıyor gözler, passız mı passız.
Koskoca alemde, minnacık nokta
Gelgitler ruhumda, bir var bir yokta.
Aslında tekdeyim görünsem çokta
Kalmış bir başına ,dostsuz mu dostsuz.
(
Kalmışım Dostsuz başlıklı yazı
Nuri Baş tarafından
23.11.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
