İnsan olmak istedim ya dünyada,
Hep ben diye iş görmedim Hak derken.
Gül veririm gül yüzüne yar'imin,
Şu kalbimi al yerinden sök derken.
Bu alemi yaratan ki, us vermiş,
Siyah demem, başkaları ak derken.
Fıkaralık yok diyemem, mağdura,
Aç kalana, benim karnım tok derken.
Her kul gibi kazanmayı sevsem de,
Şeş diyemem, bir gariban yek derken.
Ulemaca havalara bürünüp,
Utanmam hiç, bilmiyorsam yok derken.
Hatır yıkıp, gönül almak n'ola ki?
Kırdı isem utanırım bak derken.
Güç eylemem, güçsüzlere bir zaman.
Gün gelir ki, gücüm kalmaz; çok derken.
Sevinç kadar, çile bizim; yüksünmem.
Çaresini verir Hüda "çek" derken.
Girdim aşkın baharına, çok şükür.
Acı, keder, şu canıma tak derken.
Sızım sızım sızlasa da yüreğim,
Haz alırım kalbimde ki ok derken.
Had bilirim büyüklenmem yok yere,
Hasmım varsa bileğimi bük derken.
Güvenirim dost olana gönülden,
Başkaları olur olmaz şek derken.
Çağlıyorsam Hak diliyle; İnandım.
İman ettim; Yüce Rabb'im tek derken.
Ecel bükse, şu belimi dur demem,
Azraile gel canıma çök derken.
Kul Fikret'im yakarırım Allah'a
Yakacaksan, cennetinde yak derken.
Mehmet Fikret ÜNALAN(Kul Fikret)
02Aralık 2022 Saat 13.20
Güzelçamlı/Kuşadası
(
Hep Ben Diye başlıklı yazı
MehmetFikret tarafından
5.12.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
