AŞKA
DÜŞTÜM DEME HİÇ KÖZ GİBİ YANMADIKÇA
Bir
aşkın serüveni bir anda bitmez asla
Görünmez
hiç ateşi dumanı tütmez asla
Mahşere
kadar bile acısı gitmez asla
Yüreğin
alev, alev öz gibi yanmadıkça
Aşka
düştüm deme hiç köz gibi yanmadıkça
Yanmayı
göze alan vazgeçmez aşığından
Kaçar
mı hiç pervane o parlak ışığından?
Çilesini
çekenler dönemez eşiğinden
Her
dakika, her saat, bir ömür anmadıkça
Aşka
düştüm deme hiç köz gibi yanmadıkça
O
sevginin cemresi gönüllere düşse de
O
ısı da gönüller ısınsa da, pişse de
O
gönül sevdasını bir akla danışsa da
Her
gördüğün güzeli o peri sanmadıkça
Aşka
düştüm deme hiç köz gibi yanmadıkça
Farklı
atar yüreğin kanın damarda coşar
Bedeninde
her organ her anda ona koşar
Yok olur doğru, yanlış bütün hücreler şaşar
Cilvesine, nazına, tavrına kanmadıkça
Aşka
düştüm deme hiç köz gibi yanmadıkça
Düşünmediğin
vakit, anmadığın an olmaz
Onsuz
yaşayamazsın bedeninde can olmaz
Yüreğinde
heyecan damarında kan olmaz
Bir
kuş gibi yüreğin o dala konmadıkça
Aşka
düştüm deme hiç köz gibi yanmadıkça
Kenan Şahbaz