174- İki Delinin Muhabbeti
Gecenin üç beş nöbetinde
Vakit tez geçsin diye
Omuzuma asılı tüfeği
Kullanıyorum saz yerine
Karakolun önünde
Ya bir şiir okuyorum
Ya da bir türkü mırıldanıyorum
Bir o yana bir bu yana dolanıyorum
Yanımdan geçen arkadaşlar
Yine bu kafayı yemiş
Duymuyor baksana kendini kaybetmiş
Halime gülüyorlar
Birisi sesleniyor
Kendi kendine konuşana ne derler
Ne derlerse desinler
Umrumda değil
Susuyorum
Yine de saygı duyuyorum
İçimden ben de onlara gülüyorum
Yüreğimi açıp bir girseler
Orada ne var görecekler
Bilen biliyor beni
Beni görünce benim gibi delinin biri
Açmış kollarını geliyor bana doğru
Hocam nasılsın pirim benim diye
Hatırımı sorunca
Sanki benim oluyor dünya
Bunlar senin kıymetini bilseler
Sana deli demezler
Üzme tatlı canını
Benim için yorma kafanı
Sen biliyorsun ya deli olmadığımı
Bu bana yeter
Kim ne eylerse kendine eyler
Bu deli Necmi doğruyu söyler
Bizim doğrularımız bunları gerer
Gücenmeyen bizden yanadır
Gülenler derin yaradır
Silkinip kendine gelseler
Kendini bilmez sersemler
Gerçekleri görecekler
O zaman ne diyecekler
Boş ver deli dostum
Bak şimdi beni dinle
Onlara bir dörtlük söyliyeyim de
Bakalım nasıl gülecekler
Bana deli demişler
Kemale ermemişler
Kemale ermek için
Gel sen de uy bu deliye
Rahmetli Erkan Ocaklı'nın
Türküsünü patlattım ardın sıra
Artık sen ne anlarsan anla
Yaşa be abi
Ben anladım seni
Ancak senin gibi
Deliler anlar beni
14.04.2010
(
174- İki Delinin Muhabbeti başlıklı yazı
Necmi Yaprak tarafından
15.04.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
