Yýllar bir anda geçip gitmiþti
Ne bir ser hasretti ve ne de bir sýrra hakkýyla eriþtirdi
Verilmiþ sözleri güftelerdi, vefanýn muhayyilesinde ne bariz bir nazardý
Þimdi ne haz kaldý, ne niyazýn þevki vardý, ruhum hicrana kanarak aþkla kývrandý


Þimdi söylenmek neye yarar
Ne har kalmýþ ve ne de sinede açan bahar, hazan var
Kalbim sancýlarýyla aðýt yakar, gözlerim fersiz bakar, ne ses çýkar, ne ar
Yoruldum artýk, sinemin dirliðinde suskunluk alýk alýk, zihnim karýþýk, yürek yanýk


Vaktin her aný, kuþanmýþ aþký
Gönlümde ne bir sevda kaldý, ne de aþk fark yaþattý
Bahtým için biçilmiþ yazgý afaktý, sabýr içimde hardý, çile ummana aktý
Ne bir dert kaldý, yaþamak artýk anýlarda kaldý, hasret niye vardý, aþk sineyi kuþattý


Ayný dili konuþmak yetmiyor
Duygularýn müþterekliði bulunmayýnca sýzý baþlýyor
Susmak bazen iþe yarýyor, hüznü yudumlamak manalaþýyor, hal kalmýyor
Gözler dalýp gidiyor, ufuk hicranla kavilleþiyor, bir ah çekmek dahi kanaate yetiyor


Hiç gülmüyorsun diyorlar
Neler çektiðimi bilmiyorlar, ram olduðumu görmüyorlar
Ne hasredilen sevdayý biliyorlar ve ne de hakkýyla anlamayý yeðliyorlar
Akýl bu ya gülüp geçiyorlar, kinaye ederek nasihat ediyorlar, aþký nefeslenmiyorlar


Ne kadar gülemesem de
Tavsiye ettikleri çareleri duydukça, gizliyorum yüzümü
Ne medyumlar varmýþ meðerki kurþun döktürmek kaldý þimdi, acýmak iþti
Çaresiz sustum, gözlerinin içine bakarak hüznü nefeslendim, haliyle halden geçtim


Anlatýlmýyor iþte, ne hikmetse
Çilenin en bakir çiçekleri açýyor bu efkârlý sinemde, gülmesem de
Dert benimse, veren belliyse, sabrý terennüm etmek edep ister haliyle ve þevkle
Her ne kadar ömür böyle sancýlara abat olarak geçse de, mavera var sine-i demimde



Mustafa CÝLASUN