Daldým ummana yine efkârýma kandým
Daðlanan sine-i melalimle bilmem ki niye hüzünle hep yaþadým
Andým, anacaðým kadar, bandým banacaðým eleme ne vakit nasip olacak bahar
Ah gönlüme kederi eken nazar, ne vakit hülyalara dalsam yinede hicran gözden akar


Lakin derdim gam deðil, ülfettedir har
Bir gün yakacaktýr haþyetiyle anlamlý nar, ey kar, gönlümdedir ar
Gönlümde ne yar var ve ne de suhuletini payidar eden nazar kar, hasrete kanar
Bin hüzün çöktü yine gönlüme ey kalbimin sahibi yar, hazan niye bu yüreðimi daðlar


Firakýna ram olduðum erdem kimde
Nasibi hak olmazsa, dirliðim ne þiddetli avare, aþk iksiri gönlüme
Dil lal oldu yine, gözler katrenin zahirinde, düþünmek niye mukadder halime
Esin ver melali ahvalime, kalbi inþirah demek hala ötelerde, ayetler yâd ediyor yine


Ne vakit bu kitabý celili elime alsam
Hiç usanmadan hilkatine ram olsam ve uykumdan hazla ayýlsam
Maveranýn meftun býrakan iklim kuþaðýnda hesabý yudumlasam ve aðlasam
Hiç arkama dahi bakmadan kalbi lekelerden kurtulsam, ruhumun hicranýna kansam


Ne aðýr geliyor nefesin bizarlýðý yine
Daralan göðsümde bitmeyen bahane kepazeliðime eþlik ediyor öyle
Bu bedbin aldýrmazlýk bilmem ki niye, kulluk yapmak nasip mucibinde söyle
Ah kederle derlenen, hüzünle ahenkleþen gönlüm durma sen böyle iltica etmeli Rabbe


Ne dostlar gelip geçti, mazileþti gitti
Naðmelerin dile getirdiði hicran kimlerin yüreðinden sancýyý har etti
Suskun kalbim bak yine boynumu büktü, gözlerim yaþlarýyla hissiyata gam ekti
Kim burukluðu hakkýyla bildi, göçüp giden nefesim, edebin letafetinde mana yeþertti


Bir gün yâd edilip, esin filizlenecektir
Bu aþka amade olan gönlümün hicraný, mefkûremde küllenip gidecektir
Dal kuruyacak, yapraklar düþecektir, bekleyen toprak idrakime ne söyleyecektir
Hasretin nevi, sevdanýn asudeliði, dilin edebi cazibesi, o hakikatle bütünleþecektir



Mustafa CÝLASUN