Cayin bardaga dökülüsü dahi bestelenmemis mutlulugun sesi solugudur

Ruhu dinlendiren

Huzuru kandiran

Sakinligi ve sevinci doyurup besleyen

 Ve akla hayale gelebilecek bütün duygusal cagrisimlari mümkün kilarak

Gökyüzünü

Kuslari

Ciceklenen agaclari büyülü renklere boyanan bahceleri

Sokaktan gecip giden hayata cekip ceviren doyumsuz bir sofranin

Bugusu tüttükce insani hic bilmedigi hazza cekip götüren

Cayin bardaga süzülüp dökülürken ,

Kendisiyle memnun, etrafiya ilgili, dünyasi devraniyla dem hali

Yetismis ulasmis zamana bütün zenginlikleri davet edip cagirir gibi sanki

 Hic bir yerde olmayan ve bulunmayan evde olma hali gibi yani…

Lakin özgüvensiz

Kimliksiz

Degersiz

Yitiklik yalnizlik kimsesizlik köhnesini barindiran imar affiyla

Imar affina ayni sabika sicilinde ortak olma sucuyla mühendis mimar mütahit

Sonra belediye

Sonra makam

Sonra merci

Sonra daire

Sonra denetim

Sonra onay

Sonra mühür

Sonra rüsvet

Sonra topyekün toplum…

Düdük calana kadar sessizligin dahi her yere yayilip esir alan korku hükmüyle

Ne bir istifa

Ne bir yüzlesme

Ne bir akil fikir vicdan sorumluluk göstergesi

Düdük caldiktan sonra arkadasim bu oyuncaklar sana ugultulu sirenleriyle

Huzuru yitik sevinci kayip ne dem ne cay ne hayal ne his…

Artik dünyada olmayan evlere ve sokaklara,

Olmayan cocuklara

Olmayan mutluluklara

Gelmeden solmakta olan bahara

Kabusun kiyametin dükkansiz carsisiz matem hediysiydi

Seyfi Karaca………Mart / 23