Ne cürümüs yaprak ne kirilmis komus dal….buydayin kökü sapi kabugu dahi hic ariye gitmez, degeri ölcülmekle sabit olmayan agirligigi yükü damari ve kaynagiyla TOPRAK su hava diye gidenlere kurulu essiz bensersiz DÖNGÜ ve DEVRAN; birbirinin eksikligini tamamlayan yasamsal aidiyetliligin hakki hic birseyle ödesmez kurulu denge ve düzenini-bugünlerin dengesiz onursuz cikar düskünü kimse kimseyle ilgisiz itibarsiz sahsi menfaate dayali yitik kayiplarda param parca aidiyetsizlige gömülüp boguldugu; ve istisnasiz birbirini terbiye ederek özendirdigi herkesin herseyi parametreye göre inanilip tapinildiginin aksine- sunar armagan ederdi insana…

Daglari derelere dogru ceker götürürdü orda bir taraftan IRMAGIN caglayarak akan sesi, bir taraftan sarnicli kuyularin arkaclarinda dönüp gicirdayan ugultusu, bir taraftan bag bostan bakip gören oymak oymak insan hatir ve hasbihali, bir taraftan gölde yakada mertleyip ziplayan kurbagalarin cok sesli senfonisi, bir taraftan dalda yaprakta circir böcekleri ve ayni kafadarliga deli divane ben…

Gün biterken Keklik kayalarin oraya geldiginde yükü yorgun halimiz gölgemiz, dallarina gelmis gecmis Altay siteplerinden kalma aliskanliklarin baglanmis rengarenk dilek tutmalarin gönlüne göre cabutlari eser sallanirdi yaban alicinda.

Yorgunlugumun bir yanini aklimin bir kösesine koyarak, cicege böcege verirdim taaaa ki irmagin vadisinden yorula yürüye KARABURUN´dan asan kehten köy görünene dek..

Seyfi