canımdan can gitti . . . . .
yüreğim göğsüme çarptı
gül gibi dikenime sarıldım
ah gözlerini sevdiğim
döküldü yapraklarım
yaz ortasında çıplak kaldım
parçalandı bütün gençliğim
ben, ki canımla sınandım ...
baharlara kan kusarak girdim
soldu gönül bağım
döküldü canım
geceleri sensiz yaşadım
gündüzleri sensiz ağladım
canımdan aktı gitti kanım
düştüm topraklara
ve kurudum
can çekişti düşlerim
uykuya daldı rüyalarım
kaçar oldum dünyadan
kurtulamadım Azrail elinden
hiç doğmadı güneşim
ışıksız kaldım
yandı bağrım aşk elinden
günlerce isminle çağırdım. . .
acım gözlerimden aktı
sokaklarda seni aradım
yağmurlarla birlikte ıslandım
ve bir hasrette yankılandım
gülüşletine kurban olduğum
bir yanım hasretin
bir yanım özlemin
ve, öfkelere bilendi acılarım...