ÜÇLEME
-I-
Gün
kızılca kıyamet batarken akşamları
Her
batışı tükeniş sanırdım senden evvel
Yüreğim
dermansızca atarken akşamları
Ölümü
kolay bir iş sanırdım senden evvel
Zaman
zaman kalbimi yoklar aşk denen çile
Yokladıkça
gönülden şiirler geldi dile
Aşkımı
sahiplenen olmamış olsa bile
Elbette
birçok güzel tanırdım senden evvel
Delikanlılık
çağda aşka âşık olmadan
Kara
sevdalı oldum yardan olur almadan
İmkânsız
sevdalara düşsem bile yılmadan
Vuslat
için her şeyi denerdim senden evvel
Nice
dertliler gördüm perişandılar inan
Leyla’sını
arardı kendini Mecnun sanan
Arkadaşlık
adına yüreğime sığınan
Nice
kırgın kalpleri onardım senden evvel
Şimdi
dertler çaresiz, vuslatları imkânsız
Bir
sevdaya düştük ki müsebbibi vicdansız
Kendimle
çok savaştım, umutsuz ve de kansız
Karanlık
dünyalara fenerdim senden evvel
Umutları
ayrılık korunda yakılmamış
Coşari’ydim
adıma türküler yakılmamış
Dalları
kırılmamış, yaprağı dökülmemiş
Yüce
bir aşk arayan çınardım senden evvel
-II-
Doymamış
olsak bile aşkın doruğundaydık
Sevginin
yücesini gördük senle beraber
Ömür takvimlerinde bir bir günleri saydık
Aşkla
atan kalpleri yorduk senle beraber
Sevgi
insanı olduk, aşk yolunu izledik
Çoğu
gün hasret kaldık özlendikçe özledik
Beklenen
gelir diye hep yolları gözledik
Vuslat
için çok hayal kurduk senle beraber
Gurbetler
değil midir söndüren ocakları
Umutla
bekledik biz ağaran şafakları
Sevgiye
yol vermeyen tüm çıkmaz sokakları
Sabır
taşları ile ördük senle beraber
Biraz
umutlansak da şansızlığı yendikçe
Kırıldı
kalplerimiz kavuşmak yok dendikçe
Çaresizlik
içinde umutlar tükendikçe
Kanayan
yaraları sardık senle beraber
Coşari,
bu sevdada hiç umut görünmüyor
Lakin
çekip giden de günahtan arınmıyor
İki
kişilik yolda tek kişi yürünmüyor
Aşk
yolunun sonuna vardık senle beraber
-III-
Devasa
aşk büyüttüm ben yorgun yüreğimde
Hasret
çeken bir neslin türüyüm senden sonra
Parlayan
gözlerinde ve vurgun yüreğimde
Cümle
gönül gözlerin nuruyum senden sonra
Sanki
yıldırım çarptı, olanlar apansızdı
Gözün
gördüğü güzel resimdeydi, cansızdı
Yarınsız
bir sevdaydı kavuşmak imkânsızdı,
Çobansız
bir âlemde sürüyüm senden sonra
Beni
sevmesen bile ben seni seviyordum
Yarınsız
aşk uğruna kendi kendimi yordum
Her
aklıma düşendi içten ağlayıp durdum
Gece
gündüz kanayan yarayım senden sonra
Ayrılmak
öldürmektir seveni taammüden
Nedense
asla geri dönmüyor çıkıp giden
Soğuktan
titrer gibi titrerdi yorgun beden
Küllenmiş
bir sevdanın narıyım senden sonra
Coşari
unutamaz uzaklarda kalsa da
Anılar
hatırlatır unutkanlık olsa da
Ruhum
kendinde değil beden nefes alsa da
Ben
ne ölüyüm ne de diriyim senden sonra
06.06.2023/Samsun
İbrahim COŞAR