Bu gün fark ettim de çeyrek asýrlýk ömrümde bu cihanda mesud günlerimin sayýlý olduðunu.
Aynada kýrýþmaya yüz tutmuþ çehrem, ahenk ahenk ak çalmýþ saçlarýmý izledim gülümsedim somurttum ve hatta aðladým.
Bu kadar hýzlý geçmek zorunda mýydý hayat. Daha tadýna varamadýðým onca yemiþ var iken bu cihanda bir gün ansýz vedanýn yersizliðinden yakýnmak reva mý?
Ey aynadan bana bakan adam hayýr bu ben olamam. Ben daha yanlýzlýðý gördüm sadece mutlu olmak istemem çok mu saçma. Daha vakit yok mu mutlu olmama?
Ah! Cahit neden yalan söyledin ki hani yolun yarýsý  otuz beþ ti. Ben daha görmedim ki ne otuz beþi ne de otuzzu.
Daha Fatihin Ýstanbulu fetth ettiði yaþý yeni doldurdum. Cihana bir hediye býrakamadým. Adýmý tarihin tozlu sayfalarýna yazamadým.
Yirmi beþ yýllýk ömrün yirmisini okul ile doyurdum ama ben doydum mu bilmem tek bildiðim artýk Aynada bana bakan adamýn ben olmadýðý bir hüzün sarýyor artýk insaný.
En sevdiðim renk kraliyet moru en sevdiðim þair fuzuli en sevdiðim varlýk ölüm çok uzak deðil çeyrek asýr sonra yan yanayýz.