Nasýl anlamazam nasýl bilmezem kim demiþ ben dilsizem
Birçok kez dönüp geldik ayný yere bilmezler onlar bilmediler
Ne zaman iþler yoluna girdi unuttular vefa borcunu onlar
Her veda hüzne davetiye çýkartýr bilmezem zannetme beni

Sultan olur Yusuf köle iken hapisler zindan kâr eylemez yalana
Dünyada birçok dost kanmaz kötü olana yanlýþtan süzme talana
Bilirem ben gelmezden önce rahat deðildi yaþanan d ü n y a
Bakma belirtmenem üzer yarada hançer misali kahýr beni

Akarsulardan geçtim daðlardan aþýp geldim sadece senin için
Kendimden vaz geçtim denilene uydum ben öyle bildim can
Þimdi bir sýðýntýyým her gelen iter kakar oldu kapýda kul misali
Ya Rabb, benim de caným var kulunum beni býrakma bana beni

Oturmuþlar konuþurlar kendi aralarýnda adeta ben yokum gibi
Ben yüzyýllardýr buradayým kim vardý ben yaþarken dünyamda
Nasýl üzülmenem nasýl bilmenem nasýl acýlar devþirmiþem heyhat
Dün çocuðu bile aldatmaya, kandýrmaya çalýþýr bu üzer elbet beni

Ya Rabb, günahkâr kulunum sen verdin canýmý baþkasý alýrsa katl olur
Senin rýzana kapý aralayan sende dirilir asýrlýk çýnar gibi gümrah olur
Senden gafil olan kâfirdir bunu böyle eþittik böyle bildik, biliriz
Ne olur insanlýða ikaz olsun artýk toprak kabullenmez olur beni


Tarihe yöneldim, yokladým coðrafyamý kimse kabullenmez oldu beni
Her veda hüzne davetiye çýkartmaktadýr bilmezem zannetme beni
Kendimden bilirim kim yuvasýný bozarsa kuþun Hüdhüd lanet eder durur
Kalmadý dünya Süleyman'a bundan ibret almamak kahreder oldu beni

Her veda hüzne davetiye çýkartýr bilmezem zannetme beni bilmekteyim
Vedalar acý verir, baðýr kanar sukuta erer insan nicesini bilmez çoðu
Ben insaným, varlýðým sana emanettir Rabbim, kim kýnarsa sahibim sensin
Sen varsýn iman ettim varlýðýna düþman olana settar olma bu sevindirtir beni