Online Üye
Online Ziyaretçi
Elveda deniz
Yorgun iskele, yaşlı fener
Umutlarımı yutan sahil
Gün battı yüreğimde
Karanlığa gömüldü içimdeki kent
Dondu kanım, kızıla kesti duvarlarım
Vurulup düştü bir köşeye sevdam
Can çekişiyorum.
Görmüyorsun !
Oysa;
Ben bu sahilde yitirdim zaman kavramını
Bir umuda bir ömür tükettim
Bedenim yaşlandı
Ruhum hep ön beşinde
Bekledim
Ufka şiirler yazarak
Dalgalara türküler söyleyerek
Yeter demek zül geldi bana
Çünkü;
Bir tebessüm bir ömürdü bana
Şimdi gidiyorum
Yol uzuyor
Sağlı sollu selviler devirerek ilerliyorum
Freni patlak bir kamyon gibi yüreğim
Nereye varacağı nerede duracağı belirsiz
Tek bildiğim;
Artık seni beklemediğim
Uykumda uyutmadığım gerçeği
Azat ediyorum gülüşlerini
Açık yüreğimin kafes kapısı
Uç git güvercinler gibi
Biliyorum !
Sen özgürleştikçe
Ben özgürleşeceğim.
Denizden bulamadığım umudu
Dağlara taşıyorum.
Yüceler artık şiirlerim
Türkülerim kekik kokuyor dağlar gibi
Zirvelerde demliyorum çayımı
Bit bardak bırakıyorum boş
Doldur diyeni bekliyorum
Yürek ağacından düştü yaprağın
Bir veda şiiri yazıyorum dua niyetine
Bu gece son gece
Başında bekliyorum
Bil;
Yüreğimdeki mezarlığa
Senide ekliyorum.
Ozan Ali AYDIN