Sustum;
Sol yanıma atarak seni
Kelimeler silindi belleğimden
Yaktım resimlerini dumanını içime çekerek
Sevdaya alzaymır oldum
Sana dair her şeyi unuttum da
Bir tek gülüşlerini unutamadım.
Sen güldün mü;
Korkardı içimdeki boran
Sol yanımda kardelenler açardı
Kesilirdi yerden ayaklarım
Kuş gibi hafiflerdim
Bulutlara yükselirdi ruhum
Tango yapardı bahçemde ki çiçekler
İstemsiz serenatta dururdu dilim
Gök kuşağının renklerini giyerdi ruhum
Bu yüzdendi,
Karayı ak görüşüm.
Ömrün sonbaharı mıdır,
Aşkın son baharı mıdır ? bilmem
Buz kesmiş yüreğim
Dudaklarım mos mor
Ne Ozanın dilinde,
Ne sazın telinde
O eski neşe
Hani olmasa gülüşlerin
İsrafil sürü çalmış,
Kopmuş bana kıyamet diyeceğim...
Tükendiğim yerde
Hatırıma düşer gülüşlerin
Aşkın ateşinde yaktığın yüreğim
Küllerinden doğar yine yeniden
Bir tohum bırakırım toprağa
Yeşerir sana olan umutlarım
Ey sevgili !
Gülüşlerinin eşliğinde
Sevgi eker
Hasret toplarım.
Ozan Ali AYDIN