Online Üye
Online Ziyaretçi
DAR GEÇİT
(roman)
Oradaydı. Saçını yeni bir şekle sokmuş. At kuyruğu şeklinde. Küçük bir kız olmuştu. Ben sahnedeydim ve şiir okuyordum. O beni dinliyor ama belli etmiyordu. Yan oturmuş beni etkilemek istemiyor havasına bürünmüştü. Ben onu seviyordum o bunu biliyordu. Sevilmek hoşuna gidiyor, ama bu sevgiyi kendine itiraf etmiyordu.
O bende baba sevgisi tatmak istiyordu. Ben de bunu ona vermeye hazırdım. Ama gönlümü onun bütün varlığı kaplamıştı. Onun varlığı bütün sevgi damarlarımı kaplıyor, yalnız kalınca onu düşünmekten kendimi alamıyordum. O bu geçkin yaşımda bir gençlik aşısıydı bana. "Dehanın çocukları on yılda bir doğum acısı çeker" diyordu ya bir düşünür, benim doğum sancılarım bu aşklardan alıyordu varlığını.
Onu seviyordum ve aramızdaki yaş farkına rağmen benim olmasını istiyordum. Onu düşünmek bana büyük bir haz veriyordu. Onu görmek, onu hayal etmek benim en büyük yaşama sevincim olmuştu. Adı ışıktan harflerle yazılıyordu ruhumda. Silueti ruh dünyamda aşkla kazılmıştı.
Babasını kaybetmiş ve onu ruhundan kazımıştı. Annesini terk ettiği için onu affetmemişti. Baba silueti yoktu onda. Onun yerine beni koymaya hazırdı. Bunu hissediyordum. Oysa ben onu hem bir baba hem sevgili gibi seviyor, onda vuslata ermek istiyordum.
Ona şiirler yazıyor, onu arıyordum. Bulduğumda kaybediyor tekrar bulmayı arzu ediyordum. Ondan haber almayı çok istiyor, bir haber alınca sevinçlere gark oluyordum. O benim bu erişkin yaşlarda gençleşmem sebep oluyor, şairlikte en verimli çağlarımı yaşıyordum. Belki de bu nedenle kendimi bu rüzgara kaptırmaktan vazgeçemiyordum.
Eşimin bana tattıramadığı duyguları onda tatmayı hayal ediyor, o romantik aşkı yakalamayı düşünüyordum. Yakalamıştım da. Sanki ben bir genç üniversiteliyim, o da benim üniversiteli aşkım yıllar önceki. İlk şiirleri yazdığım ilk aşkım, ilk sevdam.
Ne zaman onu unutacak olsam karşıma çıkıyor, bu aşkı yeniden tazeliyordu. Okul gezileri, sosyal etkinlikler hep onu benimle halvete sebep oluyor küllenmeye durmuş bu aşkı tazeliyordu. Onun toplantılarda seslendirdiği şarkılar ve onun tavırları beni mest ediyor, onun hayal kırklıklarını teselli etmek bana düşüyordu.
Onunla iki kelam etmek için ortam yaratıyor ve bundan sonsuz haz alıyordum. Ben onu alkışlıyordum, o beni alkışlıyordu. Bu alkışlarda buluşuyor ve vuslata eriyorduk. Ondan bir öpücük almayı o kadar istiyordum ama bunun imkansız olduğunu çok iyi biliyordum.
Bu da aşkımızı alevlendiriyor, bu imkansız aşk beni her geçen gün daha bir kıvançla dolduruyordu. onu gerçeğine erişemesem de hayali her an yanımda duruyor, bu hayalle yaşıyor, bu hayalle günlerimi ve gecelerimi tatlandırıyorum.
O benimdi, biliyordum, maddi varlığıyla ve hep böyle kalacaktı. Değilse bile manevi varlığıyla benimdi. Onu benden kimse alamazdı. Daha şimdiden onun benden uzak kalacağı günlerin korkusunu hissediyor ama düşünmek istemiyordum. Ancak bir şekilde gönülden gönüle bir yol olduğunu biliyor, bu yolla ona ulaşacağıma kalbim gibi inanıyordum